Het controleren van de foetale hartslag geeft belangrijke aanwijzingen voor de gezondheid en het welzijn van een ongeboren baby. Al vanaf zes weken zwangerschap kan het beoordelen van de foetale hartslag artsen helpen bepalen of er potentiële problemen met de zwangerschap bestaan. Later in de zwangerschap helpt het controleren van de hartslag problemen met de placenta, de navelstreng of met het hart zelf te ontdekken.
Vroege zwangerschap beoordeling
Het controleren van de foetale hartslag helpt de gezondheid van de zwangerschap te beoordelen. De vroege foetale hartslag moet tussen 90 en 110 slagen per minuut (BPM) liggen; een hartslag van minder dan 90 BPM kan wijzen op een niet-levensvatbare foetus, volgens dr. Joseph Woo, auteur van 'Obstetric Ultrasound'. Bij 8 tot 9 weken zwangerschap zou het hart moeten slagen met 140 tot 170 BPM. Elke afwijking van de norm kan betekenen dat de zwangerschap zich niet normaal ontwikkelt.
Echografie is een andere manier om te controleren op een hartslag tijdens de zwangerschap, terwijl ook de duur van de zwangerschap wordt beoordeeld. Na 6 weken moet een foetale pool, het vroegste deel van het zich ontwikkelende embryo dat te zien is, via echografie in de baarmoeder worden gezien; de foetale pool meet ongeveer 5 mm op 6 1/2 week en een hartslag moet worden gedetecteerd. Als er op dit moment geen hartslag wordt gedetecteerd, is de zwangerschap waarschijnlijk niet haalbaar.
Hartevolutie beoordelen
Aan het begin van het tweede trimester klopt de foetale hartslag ongeveer 120 tot 160 BPM. Een onregelmatige hartslag of een te snelle of te trage hartritme (hartritmestoornis of dysritmie), kan duiden op een aangeboren hartaandoening of hartaandoening die aanwezig is vanaf de bevruchting, volgens het Foetale Behandelcentrum van de Universiteit van Californië. Dit kan leiden tot hartfalen of zelfs tot de dood leiden in de baarmoeder.
Na 14 weken kunnen de vier kamers van het hart worden gevisualiseerd op gespecialiseerde echocardiografie die bekend staat als echocardiografie, volgens de Diploma in Fetal Medicine Series. Op dit punt kan het hart worden gecontroleerd op abnormaliteiten zoals gaten tussen de kamers of vernauwde of verkeerd geplaatste vaten als aritmieën of rhythmia worden gehoord. Deze informatie kan helpen bepalen of er interventies nodig zijn om de aandoening te corrigeren of te behandelen, indien mogelijk.
Detecteren van foetale nood
De foetale hartslag wordt gecontroleerd bij het bezoek van elke arts om te controleren of het hart klopt met 110 tot 160 BPM. Een afwijking van de norm kan erop duiden dat de foetus in nood verkeert. Een verlaging van de frequentie van de hartslag kan optreden als de navelstreng wordt samengedrukt, meestal omdat de baby daarin verstrikt is geraakt, of doordat er een tekort aan zuurstof wordt afgegeven via de placenta. Een hartslag die minder dan 110 BPM is gedurende meer dan een paar minuten kan reden zijn om een vroege bevalling te overwegen, aldus Brigham en het Women's Hospital.
Tijdens de bevalling monitoren veel artsen baby's continu via een foetale monitor, om te kijken naar tekenen dat de baby gestrest raakt tijdens de bevalling. Afname van de hartslag tijdens contracties is normaal, maar als de hartslag te laag wordt en te langzaam herstelt, kan onmiddellijke toediening noodzakelijk zijn. Terwijl de foetale hartslag zal stijgen wanneer de foetus actief is, zou het moeten dalen naar een basislijn die binnen het normale bereik ligt als de foetus stil is. Aanhoudende tachycardie (snelle hartslag) van meer dan 170 BPM kan duiden op foetale nood en de noodzaak van een onmiddellijke bevalling.
