Koolhydraten, lipiden en eiwitten vormen de drie macronutriënten. Hun voedingsbehoeften zijn hoog ten opzichte van de micronutriënten, ook bekend als vitamines en mineralen. Alle macronutriënten zijn organische verbindingen die zijn samengesteld uit koolstof, waterstof, zuurstof en soms andere elementen. Als potentiële calorieënbronnen kunnen ze worden geoxideerd om ATP te produceren, de energievaluta van het lichaam. Meestal verschillen de macrovoedingsstoffen echter met betrekking tot individuele functies en eigenschappen. Eiwitten en koolhydraten zijn bijvoorbeeld in water oplosbaar, maar de meeste lipiden zijn dat niet, dus lipiden vereisen wat extra werk voor het lichaam om te verwerken.
Koolhydraten voor energie
Suikers en zetmeel zijn de belangrijkste verteerbare koolhydraten. Fotocredit: matthewennisphotography / iStock / Getty Images Suikers en zetmeel zijn de belangrijkste verteerbare koolhydraten en ze leveren glucose voor de productie van energie. Het lichaam slaat extra glucose op als glycogeen en overmatige inname wordt omgezet in lichaamsvet. Glucose - de enige macronutriënt die zonder zuurstof energie kan leveren - kan intense, korte uitbarstingen van activiteit voeden. Glucose is ook noodzakelijk voor de hersenfunctie. Het lichaam zal eiwit omzetten in glucose wanneer de glucose is uitgeput. Vezel is een ander type koolhydraat dat onverteerbaar is en voornamelijk de werking van het spijsverteringsstelsel ondersteunt.
De rol van lipiden
Een bepaalde hoeveelheid lichaamsvet is nodig voor energiereserves en bescherming van inwendige organen. Fotocrediet: aaron_belford / iStock / Getty Images De twee belangrijkste voedingslipiden zijn vetten / oliën en cholesterol. De meeste cellen gebruiken een brandstofmix van vet en glucose wanneer zuurstof beschikbaar is. Zonder voldoende glucose wordt vet onvolledig gemetaboliseerd en vormen moleculen, ketonen genaamd, die meestal worden uitgescheiden. Bepaalde vetten bekend als omega-3 en omega-6 worden gebruikt voor het synthetiseren van regulerende hormonale chemicaliën. Een bepaalde hoeveelheid lichaamsvet is nodig voor energiereserves en bescherming van inwendige organen. Cholesterol levert geen calorieën, maar het is een bouwsteen van zeer belangrijke chemicaliën zoals vitamine D. Lipiden zijn ook het belangrijkste bestanddeel van celmembranen.
Eiwitten voor spieren en botten
Eiwit bestaat uit moleculaire eenheden die aminozuren worden genoemd. Fotocredits: Alena Dvorakova / iStock / Getty Images Eiwit bestaat uit moleculaire eenheden die aminozuren worden genoemd. Het is het enige macronutriënt dat stikstof bevat. Zijn primaire functie is het opbouwen en onderhouden van lichaamsstructuren, zoals spieren, botten en inwendige organen, en voor het synthetiseren van belangrijke moleculen zoals antilichamen, enzymen, neurotransmitters en verschillende bloedeiwitten. Eiwit kan worden gebruikt voor energie, maar dat is niet de voorkeur van het lichaam. Bovendien kan het lichaam eiwit omzetten in glucose, maar noch koolhydraat noch lipide kan worden omgezet in eiwit. Aminozuren worden niet opgeslagen, dus is een dagelijkse inname vereist. Overtollige opname kan echter als vet worden opgeslagen.
Werken als een team
Een uitgebalanceerd dieet stelt hen in staat om hun gespecialiseerde en gevarieerde functies in het lichaam uit te voeren. Photo Credit: monkeybusinessimages / iStock / Getty Images Hoewel alle macronutriënten energie kunnen leveren, kan een uitgebalanceerd dieet dat hen alle drie voorziet hun gespecialiseerde en gevarieerde functies in het lichaam laten uitvoeren. En voedingsmiddelen die macronutriënten bevatten zijn ook bronnen van belangrijke micronutriënten. De voedingsnorm, Acceptable Macronutrient Distribution Ranges, genoemd door het Institute of Medicine, beveelt aan dat 45 procent tot 65 procent van de totale calorie-inname afkomstig is van koolhydraten, 20 procent tot 35 procent van vet en 10 procent tot 35 procent van eiwit. Hoewel flexibel, zorgen de bereiken voor een adequate dagelijkse inname van elke macronutriënt.
