Hyperkaliëmie is een aandoening waarbij de kaliumspiegels in de bloedbaan abnormaal hoog zijn. Er zijn veel oorzaken voor hyperkaliëmie, meestal gerelateerd aan nieraandoeningen, omdat dit orgaan helpt om de kaliumspiegels in het lichaam en hormonale oorzaken onder controle te houden. Het toedienen van glucose en insuline is een manier om het kaliumgehalte in de bloedbaan te verlagen.
Oorzaken
Hyperkaliëmie is meestal het gevolg van acuut of chronisch nierfalen; van glomerulonefritis, waarbij de nieren hun vermogen om bloed te filteren verliezen; en van afwijzing van een niertransplantatie. Volgens Medline Plus omvatten andere oorzaken de ziekte van Addison, een aandoening waarbij het lichaam onvoldoende aldosteron produceert, het hormoon dat verantwoordelijk is voor de controle van de absorptie van kalium uit de nieren; en van het gebruik van diuretica, geneesmiddelen die worden gebruikt om de bloeddruk te reguleren door de uitscheiding van vloeistoffen en elektrolyten in de urine te verhogen.
symptomen
De symptomen van hyperkaliëmie kunnen in het begin mild zijn, maar ernstige hyperkaliëmie kan aritmieën of gevaarlijke abnormale hartritmes veroorzaken, waardoor het hart uiteindelijk kan stoppen met kloppen. Een van de redenen om glucose en insuline toe te dienen aan mensen met hyperkaliëmie is om de kans op het ontwikkelen van aritmieën te verkleinen.
Werkingsmechanisme
Het meeste kalium in het lichaam bevindt zich in de cellen van het lichaam, niet in de bloedbaan. Een deel van de behandeling van hyperkaliëmie drijft kalium terug in de cellen. Insuline drijft kalium in de cellen door de opname van de elektrolyt door het celmembraan te stimuleren. Dit proces begint binnen twintig tot dertig minuten na het begin van de insulinebehandeling. Glucose wordt toegediend om dit proces te vergemakkelijken en ook om het glucosegehalte in de bloedbaan te handhaven, omdat insuline hypoglykemie of een lage bloedsuikerspiegel kan veroorzaken.
Andere behandelingen
Andere behandelingen voor hyperkaliëmie omvatten het gebruik van intraveneus calcium om te voorkomen dat het hart in een aritmie terechtkomt; het geven van harsen zoals natriumpolystyreensulfonaat die het kalium in de darm binden en het uit het maagdarmkanaal verdrijven en, in ernstige gevallen, dialyse om het kalium snel uit de bloedbaan te verwijderen.
