De 6-2 volleybalrotatie is een van de twee manieren waarop een team zichzelf kan uitlijnen. De zes verwijst naar alle zes spelers die in aanmerking komen om te slaan wanneer ze naar de eerste rij draaien. De twee verwijzen naar twee setters. Er zal altijd een zetter in beide rijen zijn. Deze overtreding komt niet zo vaak voor als de standaard 5-1 met één setter, maar kan effectief zijn.
Plan van Aanval
Een rotatie van 6-2 ziet eruit als elke andere vanaf het begin. Een setter doet de eerste keer dat hij speelt, met de tweede setter in een uiterst linkse positie op de eerste rij. Wanneer haar beurt om te serveren komt, heeft de eerste server de voorste rij geroteerd. De strategie is het meest voordelig voor een team met twee spelers die zeer bekwaam zijn in zowel plaatsen als slaan, of een team dat geen enkele opvallende setter heeft ontwikkeld.
Twee setters, geen wachten
Teams met een 6-2 geven zichzelf een nieuwe set handen op de eerste rij. In theorie zou dat het spel wat effectiever moeten maken. Het geeft de verdediging ook iets extra's om over na te denken, aangezien de setter op de eerste rij net zo veel kans maakt om als set aan te vallen.
Twee te veel
Een 6-2-aanval is niet voor iedereen, en dat kan de hitters van het team omvatten. Vaak worden hitters geacclimatiseerd en comfortabeler met de neigingen en gewoonten van een setter. Net zoals het veranderen van quarterbacks de timing van een voetbalploeg kan afleggen, kan het veranderen van een setter hitters van hun ritme af gooien. Om die bezorgdheid tegen te gaan, zullen sommige coaches die de 6-2 gebruiken de line-up veranderen, zodat bepaalde spelers een bepaalde setter raken.
Onvoorspelbaar zijn
Wat de strategie betreft, kan een 6-2-opstelling een overtreding meer variatie geven en een vijand dwingen zich voor te bereiden op de verschillende neigingen van de twee setters. Het kan ook een probleem zijn voor het team dat het doet als er communicatieproblemen zijn tussen de setters.
