Het verspringen was onderdeel van de eerste Olympische Spelen in het oude Griekenland en was ook te zien in de eerste moderne spelen in 1896. Hoewel het verspringen in de afgelopen paar duizend jaar aanzienlijk is veranderd, is het nog steeds opgenomen in de atletiekevenementen op de lokale , regionaal, nationaal en internationaal niveau.
Oorsprong
Het verspringen was onderdeel van het pentatlonevenement in de Olympische Spelen in het oude Griekenland, circa 708 voor Christus, volgens Olympic.org. De andere evenementen in de pentatlon waren worstelen, discuswerpen en speerwerpen en rennen. Concurrenten gebruikten springgewichten genaamd halteres die waren gemaakt van steen of lood en de vorm hadden van telefoonontvangers. Lange springers hielden de halter voor zich terwijl ze in de lucht sprongen en gooiden die toen ze afdaalden achter zich. Van halters werd verwacht dat ze jumpers helpen langere afstanden te bereiken.
Ontwikkeling
Jumping-evenementen, waaronder het verspringen, werden door heel Griekenland en Europa gehouden op festivals, beurzen en de Pythische, Istmische en Nemeïsche spelen, volgens Olympic.org. Tijdens de late jaren 1800 in Europa en de Verenigde Staten omvatten pentatlon-achtige sportevenementen ook lange sprongen, net als de eerste moderne Olympische Spelen in 1896, hoewel haltere gewichten werden geëlimineerd. Het verspringen is sindsdien in alle spellen inbegrepen, hoewel vrouwen pas in 1928 in Amsterdam, Nederland, deelnamen. In 1912 werd de International Association of Athletics Federations opgericht om het verspringen en andere atletiek- en veldsporten te besturen, en het herenspringen en andere atletiekevenementen werden gestandaardiseerd in 1932.
leiders
De Verenigde Staten en Europa hebben het Olympische verspringen van de mannen gedomineerd door de moderne geschiedenis heen. De bekendste van de Amerikaanse lange springers was Jesse Owens, die in 1936 het goud in Berlijn veroverde. Bij de Olympische Spelen in Los Angeles in 1984 barstte Carl Lewis de Olympische scène binnen en nam goud mee in het verspringen. Hij hield het goud in het verspringen voor de volgende drie Olympische Spelen, in 1988, 1992 en 1996. De Sovjet-Unie en Oost-Duitsland waren de toplanden in de Olympische evenementen van de dames verspringen totdat Jackie Joyner-Kersee het goud in 1988 nam.
Moderne dag
Tegenwoordig blijven veel landen in Afrika en Azië de Olympische verspringende evenementen domineren voor zowel mannen als vrouwen, zegt Olympic.org. Meer dan 62 landen deden mee aan de eindronde van het baanevenement tijdens de Spelen van 2008 in Beijing, China. Vanaf de Spelen van 2008 was het Olympische wereldrecord voor het verspringen 8,95 meter of 29 voet 8? inches, voor mannen, en 7,52 meter, of 24 feet 8? inches, voor vrouwen. Lichtere en betere schoenen en geavanceerde technieken voor langspringen hebben zich door de eeuwen heen ontwikkeld, waardoor moderne atleten een concurrentievoordeel hebben ten opzichte van hun voorgangers.
