Het laterale collaterale ligament, of LCL, loopt langs de buitenzijde van de knie en verbindt het dijbeen met de fibula. Het is een van de vier hoofdbanden die de knie stabiliseert en de twee belangrijkste beenbotten verbindt. Een LCL verstuiken is een van de minst voorkomende knieletsels, volgens het Center for Sports Medicine van de University of Pittsburgh Medical Center, een erkend behandelings- en onderzoekscentrum. Volgens de gecertificeerde experts in het centrum, is de kans groot dat deze bij een aanvaringssport wordt beschadigd wanneer er kracht op de binnenkant van de knie wordt uitgeoefend. Afhankelijk van de mate van verstuiking, kan beweging de beste behandeling bieden.
Kwaliteiten van LCL verstuiking en behandeling
Volgens de American Academy of Orthopaedic Surgeons zijn er drie soorten LCL verstuikingen. Een verstuiking in graad 1 is de minst ernstige; het weefsel is enigszins uitgerekt maar is nog steeds in staat om de spier stabiel te houden. Een tweedegraads verstuiking wordt een gedeeltelijke traan genoemd. Dit is een serieuzere strook, waarbij het ligament ervoor zorgt dat de knie minder stabiel wordt. De meest ernstige verstuiking is de graad drie verstuiking, of een volledige breuk of scheuring van het ligament. University of Pittsburgh Medical Center suggereert niet-invasieve behandeling voor cijfers van één en twee verstuikingen: rust, ijs, compressie, elevatie, vrij verkrijgbare pijnstillers en een kniebrace. Een klasse drie LCL verstuiking zal vaak een operatie en daaropvolgende fysiotherapie omvatten.
Quadriceps-sets
Bruce Stewart, een in Michigan gevestigde orthopedisch chirurg, schrijft dat het trainingsdoel tijdens de eerste weken van een LCL verstuiking de kracht in het omliggende spierstelsel behoudt zonder het ligament verder te beschadigen. Zijn programma bevat ten minste 100 quadriceps-sets per dag. Een quadset begint met je benen voor je uitgestrekt. Trek de spieren aan de voorkant van je dijen aan en houd deze 10 seconden vast, laat dan los.
Hippe flexes
De spieren die je heup verbinden met je dij en knie zijn ook essentieel om kracht en stabiliteit in je knie te behouden. Heupflexie en meerdere heuptrajecten houden deze spiergroep sterk. De heupflexie begint als je op je rug ligt met je gezonde gebogen knie en het gewonde been naar voren. Til je been omhoog en houd zijn vorm vast, zodat je voet ongeveer 5 centimeter van de vloer af staat. Houd de positie vijf tot tien seconden vast en laat vervolgens los. Heupextensies zijn het tegenovergestelde van flexie. Lig op je buik, til je gewonde been zo hoog mogelijk op en houd het vijf tot tien seconden vast voordat je het loslaat. Voltooi elke oefening in drie sets met 10 herhalingen.
Heupabductie en adductie
Een extra set oefeningen werkt de spieren die het been zijdelings trekken en duwen. De heupabductie begint als je op je zij van het gezonde been ligt, met het gewonde been op de top. Til het been zo hoog mogelijk op aan de heup in de lucht en houd het vijf tot tien seconden vast, laat dan los. Heupproductie houdt in dat je op de zijkant van je gewonde been ligt met je gezonde been gebogen op de knie. Til je gewonde been op van de heup naar het gezonde been; Houd vijf tot tien seconden vast en laat los. Voltooi drie sets van 10 oefeningen.
