Bloedplaatjes zijn kleine celfragmenten in uw bloed die verantwoordelijk zijn voor het helpen van de bloedstolsel. Ze geven chemicaliën vrij die signaleren dat bloed stolt, en plakken samen om een plug te vormen om het bloeden te stoppen. Normale aantallen bloedplaatjes variëren in het algemeen van 150.000 tot 400.000 per milliliter of ml bloed. Bloedplaatjesaantallen onder 150.000 per ml bloed worden als laag beschouwd. Een laag aantal bloedplaatjes wordt trombocytopenie genoemd en komt meestal voor als gevolg van een andere ziekte of als bijwerking van bepaalde geneesmiddelen.
Verminderde plaatjesproductie
Bij bepaalde ziekten mogen bloedplaatjes niet in voldoende hoeveelheden worden aangemaakt. Bloedplaatjes worden geproduceerd in het beenmerg door cellen die megakaryocyten worden genoemd. Als een ziekte het beenmerg beïnvloedt, kan de productie van bloedplaatjes worden verminderd. Bijvoorbeeld, leukemie, lymfoom of een kanker die zich heeft verspreid naar het beenmerg kan interfereren met de normale beenmergfunctie door normale cellen met kankercellen te verdringen. Aplastische anemie voorkomt dat het beenmerg bloedplaatjes maakt, evenals andere bloedcellen omdat de mergcellen in aantal afnemen of niet goed functioneren. Andere beenmergaandoeningen zoals myelofibrose kunnen op dezelfde manier interfereren met de productie van voldoende aantallen bloedplaatjes. Chemotherapie die wordt gebruikt om kanker te behandelen, kan de cellen in het beenmerg die bloedplaatjes produceren, beschadigen. Alcohol kan ook de productie van bloedplaatjes vertragen.
Verminderde overleving van plaatjes
De normale levensduur van een bloedplaatje in het bloed is ongeveer een week. Veel aandoeningen kunnen een vermindering van de overleving van de bloedplaatjes veroorzaken en resulteren in trombocytopenie. Auto-immuunziekten en immune trombocytopenie kunnen een laag aantal bloedplaatjes veroorzaken. Dit kan gebeuren tijdens een virale infectie wanneer antilichamen kruisreageren met bloedplaatjes en ze richten op vernietiging of wanneer uw lichaam om een onbekende reden antilichamen aanmaakt tegen uw eigen bloedplaatjes en deze op vernietiging richt. Veel medicijnen - zoals kinine, heparine, bepaalde antibiotica waaronder penicilline en sulfonamiden en niet-steroïde ontstekingsremmende geneesmiddelen - kunnen ervoor zorgen dat het immuunsysteem antilichamen produceert die zich vermengen met bloedplaatjes en ze richten op vernietiging. Bovendien kunnen andere niet-immunologische manieren van bloedplaatjes worden vernietigd, zoals het passeren van bloedplaatjes door mechanische apparaten, zoals die worden gebruikt voor bloedtransfusies, bypass-chirurgie of door de mens gemaakte hartkleppen. Aandoeningen die abnormale bloedstolling veroorzaken, zoals de ernstige bloedingsaandoening genaamd DIC, kunnen ook de vernietiging van bloedplaatjes verhogen.
Bloedplaatjessequestratie door de milt
Je milt helpt het aantal rode bloedcellen en bloedplaatjes in je bloed te reguleren en helpt je om je immuunsysteem te reguleren. De milt slaat meestal 30 tot 40 procent van uw bloedplaatjes op. Als uw milt echter groter wordt, kan deze tot 90 procent van de bloedplaatjes behouden, waardoor er slechts een klein aantal in uw bloed achterblijft. Ziekten zoals bloedkankers waarbij de milt of leverziekte betrokken is, kunnen ervoor zorgen dat de milt vergroot raakt en een groter aantal bloedplaatjes uit de bloedcirculatie opvangt.
Verdunning van bloedplaatjes
Een minder vaak voorkomende oorzaak van een laag aantal bloedplaatjes is verdunde trombocytopenie. De verdunning van bloedplaatjes in uw bloed kan optreden tijdens een grote bloedtransfusie waarbij ongeveer 1,5 maal uw bloedvolume wordt vervangen. De bloedplaatjes in de bloedeenheden die worden gebruikt voor bloedtransfusies verliezen meestal hun functie na een paar dagen opslag. Daarom vervangt het getransfundeerde bloed plasma en rode bloedcellen, maar niet noodzakelijk de bloedplaatjes die verloren gaan.
