De koolhydraten die je eet zijn ofwel complexe zetmelen ofwel eenvoudige suikers. Wat de bron ook is, uw lichaam breekt uw voedingskoolhydraten af in hun eenvoudigste ingrediënt, meestal glucose. De primaire functie van suiker in het metabolisme van uw lichaam is om energie te leveren om uw activiteiten te stimuleren. Bovendien kan suiker zich omzetten in een opgeslagen vorm van energie in je lichaam en speelt het een rol bij het behoud van je magere spiermassa.
Achtergrond
Het zetmeel dat je consumeert bestaat uit grote moleculen glucose die aan elkaar zijn gekoppeld. Spijsverteringsenzymen afgescheiden uit uw speekselklieren en pancreas knippen het zetmeel in afzonderlijke glucose-eenheden terwijl uw voedsel uit uw mond door uw maag en in uw dunne darm stroomt. Glucose, samen met andere eenvoudige suikers die je eet, passeer door de cellen van je dunne darm, ga je bloedbaan in en ga met behulp van insuline naar de cellen van je lever en andere weefsels. Vanaf hier kunnen suikermoleculen worden verbrand als brandstof of worden omgezet in verschillende soorten fysiologische moleculen.
Brandstof
Je lichaam haalt energie uit de suiker in je cellen. In een proces dat glycolyse wordt genoemd, oxideren je cellen glucose om ofwel pyruvaat of lactaat te produceren, dat vervolgens verder wordt gemetaboliseerd om uiteindelijk adenosinetrifosfaat of ATP te produceren. ATP is een hoogenergetische molecule die cellen van brandstof voorziet voor activiteiten zoals spiercontractie. Je cellen kunnen ook energie ontlenen aan andere suikers dan glucose, waaronder fructose - van fruit of tafelsuiker - en galactose - uit melk. Je voedingssuikers leveren vier calorieën energie voor elke gram koolhydraten die je consumeert.
Energie opslag
Als u meer koolhydraten eet dan uw lichaam nodig heeft als brandstof, kan een deel van de overtollige suiker in glycogeen omgezet worden. Glycogeen is een opslagvorm van zetmeel die uw spieren en levervoorraad in bescheiden hoeveelheden bevat. Terwijl je spierglycogeen alleen beschikbaar is voor gebruik door je spierweefsel, kan je leverglycogeen naar behoefte naar andere weefsels reizen. Dit is belangrijk omdat sommige organen, zoals je hersenen, glucose nodig hebben als energiebron. Je leverglycogeen dient dus als een middel om je hersenen van brandstof te voorzien wanneer je bloedsuikerspiegel laag is.
Sparing of Protein
Hoewel je lichaam liever koolhydraten in de voeding verbrandt voor energie dan eiwitten of vetten, kan het zijn dat, wanneer suikers schaars zijn, je lichaam zich naar andere bronnen kan wenden om zichzelf van brandstof te voorzien. Als uw suikerinname bijvoorbeeld laag is, kunt u de aminozuren van uw voedingseiwit verbranden om energie te leveren aan uw weefsels. Wanneer u dit echter doet, is het eiwit dat u gebruikt niet beschikbaar voor andere doeleinden, zoals het opbouwen van spieren of het behouden van uw huidige spiermassa. Voldoende voedingskoolhydraten helpen je om je spierweefsel te behouden.
Andere gebruiken
Naast glycogeenvorming kunnen overmatige voedingssuikers worden omgezet in aminozuren of vetzuren. Dit proces hangt niet alleen af van de hoeveelheid suikers die u gebruikt, maar ook van uw andere fysiologische behoeften. Als bijvoorbeeld aan uw behoeften voor het suikermetabolisme is voldaan, kunnen uw cellen een deel van een overtollig glucosemolecuul gebruiken om een vereist aminozuur te synthetiseren. Als alternatief kunt u overtollige koolhydraten omzetten in vetzuren voor langdurige opslag in uw vetweefsel.
