De body mass index of BMI, een formule afgeleid van uw lengte en gewicht, is de dominante indicator in de medische gemeenschap met een gezond gewicht. BMI heeft zijn critici echter, omdat het niet de tailleomtrek of leeftijd verklaart. Bij ouderen, bijvoorbeeld, zijn studies gemengd over de impact van een licht verhoogde BMI op senior gezondheid en sterfte, wat aangeeft dat de richtlijnen mogelijk te restrictief zijn voor mensen ouder dan 60 jaar.
Doel
De BMI is een betrouwbare indicator voor lichaamsvet in vergelijking met meer directe maatregelen zoals onderwaterweegschalen, volgens de Amerikaanse Centers for Disease Control and Prevention of CDC. De CDC waarschuwt echter dat BMI geen diagnostisch hulpmiddel is en dat een persoon die zwaarlijvig wordt geacht op basis van zijn BMI verdere tests moet ondergaan om zijn werkelijke percentage lichaamsvet en algeheel gezondheidsrisico te bepalen.
Definities
Uw BMI is het resultaat van een berekening met uw lengte en huidig gewicht. In standaard maten, deel je gewicht in ponden door het kwadraat van je lengte in inches vermenigvuldigd met 703: huidig gewicht / (hoogte X hoogte) X 703. Het acceptabele bereik van BMI is 18,5 tot 24,9. Een BMI onder 18,5 wordt als ondergewicht beschouwd, terwijl een BMI tussen 25 en 29,9 als overgewicht wordt beschouwd. BMI's boven de 30 hebben het label zwaarlijvig.
BMI in Senioren
De overgewichtaanduiding - een BMI tussen 25 en 29,9 - is een indicator voor alle oorzaken en cardiovasculair mortaliteitsrisico bij jongere volwassenen, maar bij ouderen lijkt die trend om te keren. Een studie van Yale, uitgevoerd in 2001 met behulp van de Amerikaanse klinische richtlijnen voor de identificatie, evaluatie en behandeling van overgewicht en obesitas bij volwassenen van het National Heart, Lung en Blood Institute, vond geen correlatie tussen ouderen met een licht overgewicht en verhoogde mortaliteit. In feite hadden studiedeelnemers met overgewicht een lagere mortaliteit dan in het aanvaardbare bereik, wat suggereert dat het ideale gewicht voor senioren, zoals gemeten door BMI, misschien te restrictief is.
Lichaamssamenstelling
Naarmate je ouder wordt, verlies je spiermassa. Het wordt sarcopenie genoemd en naarmate de spiermassa afneemt, centraliseert het vetweefsel de lacunes, bij wijze van spreken. U hebt ook de neiging om meer vet op te slaan naarmate de leeftijd vordert, waardoor u een stabiel of licht toenemend gewicht behoudt. Sarcopenie bij obese oudere patiënten is geassocieerd met functionele beperkingen en invaliditeit, dus de bovenste bereiken van BMI die wijzen op obesitas kunnen wijzen op slechte gezondheidsresultaten bij zowel senioren als jongere volwassenen. Dat suggereert dat een ideaal gewichtsbereik voor senioren ergens ligt tussen de bovengrens voor een goede gezondheid voor jongere volwassenen en het obesitasbereik dat schadelijk is voor patiënten van alle leeftijden. De Yale-studie concludeert dat 27, en niet 25, misschien de ideale bovengrens moet zijn voor BMI bij ouderen.
Gewichtsverlies bij senioren
Behandeling van senioren met een BMI in het licht overgewicht bereik, zoals jongere volwassenen, kan een negatief effect hebben op de algehele gezondheid en sterftecijfers. Beperkte caloriediëten bij oudere patiënten die geen obesitas hebben, zijn gecorreleerd met negatieve gezondheidsresultaten, zegt Harlan M. Krumholz, MD, die de Yale-studie leidde. De potentiële schade aan oudere volwassenen veroorzaakt door door voeding geïnduceerd gewichtsverlies ondersteunt een minder rigide definitie van "ideaal gewicht" voor senioren.
