Sinds het begin van de 17e eeuw rijden er tweewielige, zelfrijdende voertuigen voor transport, recreatie en sport. De materialen die worden gebruikt in de productie van fietsen zijn aanzienlijk veranderd en moderne fietsen zijn bijna onherkenbaar van de oude hout- en ijzeren fietsen. Ondanks de technologische veranderingen in de fabricage en het ontwerp van fietsen, is de motor die een fiets aandrijft - je lichaam - nog steeds hetzelfde en te ver rijden of te snel rijden resulteert nog steeds in vermoeidheid. Vermoeidheid wordt veroorzaakt door een verscheidenheid aan fysiologische reacties.
Melkzuur opbouw
Fietsen is voornamelijk een aërobe activiteit. Vet en koolhydraten worden afgebroken tot een energierenderende stof genaamd adenosine trifosfaat, die je spiercontracties versterkt. Als je te snel rijdt, kan je lichaam niet voldoende zuurstof opnemen om dit proces te laten plaatsvinden. Dit resulteert in de onvolledige afbraak van koolhydraten in een zuurstofvrije omgeving. Het bijproduct van dit soort activiteit wordt melkzuur genoemd, wat in eenvoudige bewoordingen verantwoordelijk is voor het branderige gevoel dat je voelt als je heel hard werkt. Grote hoeveelheden melkzuur zullen je laten vertragen of zelfs stoppen met fietsen en je kunt alleen doorgaan als je eenmaal hebt uitgerust en het melkzuurniveau is verlaagd.
Tekort aan brandstof
Je lichaam gebruikt twee belangrijke brandstoffen tijdens het fietsen: vet en koolhydraten. Hoewel het onwaarschijnlijk is dat je tijdens de langste fietstocht geen vet meer hebt, is het mogelijk dat je koolhydraten opraken. Koolhydraten worden opgeslagen in je spieren in de vorm van glycogeen. Glycogeen is een gelokaliseerde energiewinkel die alleen kan worden gebruikt door de spieren waarin het is vergrendeld. Als deze winkels uitgeput raken, zullen je spieren vermoeid raken en alleen herstellen na voldoende rust en voeding. Lopers noemen deze uitputting van spierglycogeenvoorraden als het raken van de muur terwijl fietsers het bonken noemen. Je kunt glycogeenuitputting en dus vermoeidheid minimaliseren door voldoende koolhydraten te consumeren, voor en tijdens je fietstocht.
Lokale spiervermoeidheid
Door je pedalen rond en rond te rijden, worden je beenspieren gebruikt - met name je quadriceps, hamstrings en gluteus maximus-spieren. Een van de aanpassingen die je zult ervaren als gevolg van regelmatig fietsen, is een toename van het plaatselijke uithoudingsvermogen van de spieren. Verhoogd uithoudingsvermogen van spieren is het resultaat van een toename in energieproducerende cellen die mitochondriën worden genoemd en een toename in grootte en aantal aërobe spiervezels. Hoe groter het plaatselijke uithoudingsvermogen van de spieren, hoe beter uw spieren bestand zullen zijn tegen vermoeidheid, waardoor uw spieren langer kunnen werken voordat ze vermoeid raken.
Slechte cardiovasculaire conditie
Uw cardiovasculaire systeem bestaat uit uw hart, longen, bloed en bloedvaten en is verantwoordelijk voor het opnemen, transporteren en gebruiken van zuurstof. Als je een slechte cardiovasculaire conditie hebt, zullen je spieren niet de essentiële zuurstof ontvangen die ze nodig hebben voor langdurige activiteit en zul je moeten vertragen of zelfs stoppen met fietsen. Hart- en longcapaciteit, aantal rode bloedcellen en capillaire dichtheid hebben allemaal invloed op je fietsprestaties en hoe beter de conditie van je cardiovasculaire systeem, hoe minder vermoeidheid je zult ervaren. Cardiovasculaire conditie, en dus je weerstand tegen vermoeidheid, neemt toe bij regelmatige lichaamsbeweging.
