Grote depressie is een psychiatrische aandoening die doorgaans resulteert in chronische stemmingsstoornissen zoals verdriet, prikkelbare stemming, laag zelfbeeld, verlies van plezier in het leven, schuldgevoelens, verlies van eetlust, verlies van energie, concentratieproblemen en zelfmoordgedachten. Deze symptomen blijven meestal langer dan twee weken bestaan en depressieve episodes komen meer dan eens voor. De symptomen kunnen ernstig zijn en leiden tot problemen bij het omgaan met dagelijkse activiteiten, zowel thuis als op het werk. Als niet gediagnosticeerd en onbehandeld, kan ernstige depressie fatale gevolgen hebben. De Cleveland Clinic merkt op dat het jaarlijks meer dan 10 miljoen mensen in de VS treft. Dissociatieve symptomen kunnen ook worden gekoppeld aan ernstige depressies. Deze symptomen zijn meestal het gevolg van het leven in extreem stressvolle en onvoorspelbare omgevingen, levensbedreigend trauma of misbruik van kinderen in welke vorm dan ook: lichamelijk, seksueel of emotioneel.
Dissociatieve amnesie
Personen die lijden aan ernstige stressvolle gebeurtenissen in het leven, meestal tijdens de jeugd of door een intense depressie, zijn misschien niet in staat om die gebeurtenissen of de mensen om hen heen op dat moment te herinneren en die herinneringen te blokkeren. Dissociatieve amnesie of geheugenverlies heeft geen vastgestelde oorzaak of hersenziekte en is vaak langdurig.
Dissociatieve Fuga
Dissociatieve fuga is een vorm van globale amnesie waarbij het individu volledig zijn eigen identiteit en verleden vergeet. Volgens een studie gepubliceerd in het Journal of Trauma and Dissociation duurt deze vorm van dissociatie meestal enkele uren tot een paar maanden en gaat deze gepaard met ernstige depressie en verwarring, omdat de persoon geen herinnering heeft aan alle gebeurtenissen die tijdens de periode.
Dissociatieve identiteit
Dissociatieve identiteitsstoornis komt ook voor als reactie op ernstige depressie of traumatische gebeurtenissen die gewoonlijk tijdens ontwikkelingsstadia van kindertijd tot volwassenheid plaatsvonden. Het kind leert een of meer verschillende persoonlijkheden aan te nemen om te kunnen omgaan met ernstig trauma en leed. Op volwassen leeftijd kunnen de persoonlijkheden zo sterk worden dat het individu met tussenpozen onder controle kan worden gehouden door de verschillende kenmerken, namen en identiteiten die hij als een beschermend mechanisme heeft gecreëerd. Het individu kan zich geen herinnering herinneren van gebeurtenissen die plaatsvonden terwijl hij de andere persoonlijkheden was.
