De Child Welfare Information Gateway meldt dat geadopteerde kinderen meestal levens hebben die lijken op degenen die door hun biologische ouders zijn grootgebracht. Goed geadopteerde kinderen hebben echter bepaalde ervaringen die uniek zijn voor degenen die worden geadopteerd en die hen op verschillende momenten in hun leven kunnen beïnvloeden.
Ze voelen zich afgewezen
Volgens de Child Welfare Information Gateway voelen geadopteerde kinderen op een bepaald moment in hun leven een gevoel van verdriet, afwijzing en verlating wanneer ze ontdekken dat ze zijn geadopteerd. Aangenomen mensen, terwijl kinderen, en zelfs als volwassenen, zich vaak afvragen waarom ze in adoptie werden geplaatst en of er iets mis was met hen toen ze werden geboren. Gevoelens van verdriet bij het niet kennen van de eigen ouders kunnen gepaard gaan met schuldgevoel omdat het niet aanvaardbaar is dat geadopteerde kinderen rouwen om hun biologische ouders, vooral als hun geadopteerde gezin gelukkig is.
Ze rouwen om hun geboortecultuur
Samen met gevoelens van verdriet en schuld meldt de Child Information Gateway dat geadopteerde kinderen kunnen reageren op het verlies van hun biologische ouders met gevoelens van depressie, woede, angstgevoelens, verdoofdheid of angst. Geadopteerde kinderen kunnen ook rouwen om het verlies van hun broers en zussen en hun andere familieleden, evenals hun cultuur, zoals in het geval van transraciale adoptie. Aangenomen kinderen betreuren vaak dat zij hun moedertaal niet mogen spreken wanneer zij worden geadopteerd door ouders met een ander cultureel en taalkundig erfgoed.
Ze lijden aan een verlies van identiteit
In zijn boek 'Wordt geadopteerd: het levenslange zoeken naar het eigen ik', suggereert auteur David Brodzinsky dat het overweldigend kan zijn om te moeten omgaan met het verliezen van je biologische ouders en het zoeken naar potentiële ouders. Vaak willen geadopteerde kinderen meer leren over hun biologische familieleden, zoals wie ze zijn, waarom ze hun biologische ouders hebben verlaten voor adoptie en wat er van hun ouders, broers en zussen, ooms, tantes, grootouders en neven is geworden. Geadopteerde kinderen vragen zich af of ze fysiek op hun biologische ouders lijken en waar ze thuishoren in termen van hun cultuur, opleiding en sociale klasse; geadopteerde kinderen vragen zich af wat ze zouden hebben ervaren als ze bij hun biologische familie waren gebleven.
Ze hebben geen medische geschiedenis
Geadopteerde mensen hebben echter vaak geen toegang tot hun medische geschiedenis, waardoor doktersbezoeken iets kan zijn dat geadopteerde kinderen laat zien hoe ze van anderen verschillen, meldt de Child Welfare Information Gateway. Het ontbreken van een adequate medische geschiedenis kan ook een uitdaging zijn omdat deze informatie helpt voorspellen of u een hoger risico loopt om bepaalde ziekten te ontwikkelen. Het ontbreken van familiegeschiedenis kan het moeilijker maken om een medische behandeling te krijgen wanneer dat nodig is.
