Terwijl sommigen misschien wel gekscheren dat ze 'verslaafd' zijn aan verschillende dingen - bijvoorbeeld chocolade, koffie of selfies - is verslaving geen lachertje als het gaat om gevaarlijk gedrag en gevaarlijke stoffen. Maar steeds meer onderzoek toont aan dat cardiovasculaire oefening een rol speelt in de verslavingsbehandeling en de neiging tot experimenteren met deze stoffen kan verminderen.
The Brain Chemistry of Exercise vs. Addiction
Het idee dat lichaamsbeweging een lang leven en gezondheid bevordert, is geen moderne ontdekking. Zowel de oude Grieken als Romeinen erkenden het belang van het voorschrijven van lichaamsbeweging voor zijn gezondheidsvoordelen. Hoewel de dosering in de loop der jaren is veranderd, meldt een reviewonderzoek uit 2012 in het British Journal of Pharmacology dat beweging 'een van de vaakst voorgeschreven therapieën is in zowel gezondheid als ziekte'. De studie concludeert dat oefening zo gunstig is voor de gezondheid dat het moet worden "beschouwd als een medicijn."
Met betrekking tot het verslaafde brein zegt Mark Smith, professor in de psychologie aan het Davidson College, dat oefening kan dienen als een alternatieve niet-drugsbeloningsactiviteit, handelend in een werkelijke high voor een 'runner's high'.
"Als je kijkt naar hoe beweging de hersenen beïnvloedt, zie je dat het dopamine verhoogt in een beloningspad", zegt Wendy Lynch, universitair hoofddocent psychiatrie en neuro-gedragswetenschappen aan de University of Virginia School of Medicine.
Niveaus van dopamine en andere "feel-good" -chemicaliën worden verhoogd door de dingen die we hunkeren te consumeren, maar snel kelderen wanneer we stoppen. Onderzoekers van het Nationaal Instituut voor Drugsmisbruik zeggen dat het opnemen van lichaamsbeweging in het verslavingsbehandelingsproces - evenals het betrekken van fysieke activiteit voorafgaand aan blootstelling - kan helpen bij het verminderen van middelenmisbruik.
"Hoe groter de kans dat u zich lichamelijk gaat bezighouden, hoe kleiner de kans dat u drugs misbruikt", zegt Smith. Smith, die de afgelopen zes jaar de gedragseffecten van opioïden en cocaïne heeft onderzocht, zegt dat er enkele redenen zijn voor de omgekeerde relatie tussen lichaamsbeweging en drugsgebruik.
Ten eerste veroorzaakt drugsgebruik vaak een afname van fysieke activiteit, zegt hij. "Als je een drugsgebruiker kent, is dat de fulltime baan. Ze hebben niet de vrije tijd en het inkomen om deel te nemen aan fysieke activiteit en lichaamsbeweging. "Preventie van drugsgebruik kan ook samenhangen met opvoeding. "Misschien werd je al vroeg in je leven blootgesteld aan een positief rolmodel, en dit positieve rolmodel moedigde je aan om een gezonde levensstijl te leven," zegt Smith. "Een deel van dat hield zich bezig met fysieke activiteit, maar een deel daarvan hield in dat je je onthield van illegale drugs."
"Oefening verhoogt het zelfrespect, de zelfeffectiviteit en het gevoel van welzijn", zegt Smith. "Al deze zijn negatief gecorreleerd met drugsmisbruik. En dit zijn allemaal beschermende factoren tegen middelenmisbruik. '
Behandelen van de verschillende fases van verslaving
Smith's onderzoek richtte zich op het idee dat fysieke activiteit een afname in drugsmisbruik veroorzaakt, en in talloze onderzoeken heeft hij de krachtige effecten van lichaamsbeweging op verschillende stadia van gebruik en terugval aangetoond. Hij bestudeerde twee groepen ratten - een zittende groep met normale labkooi-activiteit en een groep met toegang tot een loopwiel. De ratten konden zo veel of weinig lopen als ze wilden. Na zes weken trainden Smith en collega-onderzoekers de ratten om intraveneus cocaïne of heroïne (of een combinatie van beide) zelf toe te dienen en maten vervolgens hoeveel de ratten injecteerden.
"Natuurlijk heeft de oefengroep zelf minder cocaïne toegediend dan de sedentaire controlegroep," zegt Smith. "Dat was het eerste bewijs van deze oorzaak-gevolg relatie - dat het deelnemen aan fysieke activiteit leidt tot een vermindering van drugsmisbruik."
Smith voerde follow-upstudies uit waarin werd gekeken naar het vermogen van lichaamsbeweging om zelftoediening tijdens verschillende overgangsstadia van toediening van geneesmiddelen en terugval van het medicijn te verminderen. "Er zijn verschillende belangrijke fasen - de eerste is overnamemisbruik", zegt hij. "Niemand begint als een drugsverslaafde. Sommige mensen zullen experimenteren, maar de meeste zullen niet verder gaan dan de experimentfase. "
De tweede fase is onderhoud, wanneer een persoon zich bezighoudt met regelmatig, consistent misbruik maar niet op een problematische manier, zegt Smith. "Dit is het aantal Amerikanen dat drugs gebruikt: één tot twee glazen wijn elke nacht. Mensen doen dit al jaren en jaren zonder problemen. "De derde fase is escalatie - waarbij sommige mensen geleidelijk het gebruik in de loop van de tijd opvoeren en dit ondanks negatieve consequenties blijven doen.
"Binge gebruik / dwangmatig gebruik is typisch waar we aan denken als iemand in het ergste stadium van verslaving is", zegt Smith over de vierde fase. "Tijdens deze periodes, is er een zeer ontregeld patroonmisbruik, en dit is waar mensen zichzelf in de problemen brengen. Dit is het stadium dat geassocieerd wordt met overdosis, criminele activiteiten en bezoeken aan de spoedafdeling van het ziekenhuis. "Smith-lab-ratstudies bieden bemoedigend bewijs dat fysieke activiteit drugsverslaving in al deze stadia van het verslavingsproces kan beteugelen of voorkomen.
Lynch's studies aan de Universiteit van Virginia School of Medicine ondersteunen ook deze conclusie, vooral voor de laatste fase - terugval. Ze was co-auteur van een studie gepubliceerd in de uitgave van Neuroscience & Biobehavioral Reviews van september 2013, waaruit bleek dat "fysieke activiteit en lichaamsbeweging dezelfde beloningsroute activeren als drugsmisbruik, door verhogingen van dopamineconcentraties en dopamine-receptorbinding."
Lynch zegt dat voor zowel nicotine als cocaïne het toedienen van oefeningen tijdens onthouding de veranderingen in de hersenen die tot terugval leiden, vermindert, en hoe eerder je de behandeling toedient, hoe beter. "Bewijsmateriaal uit zowel menselijke als dierlijke literatuur is consistent en toont aan dat oefening de kans op starten en niveaus van misbruik onder een gecontroleerde situatie (niet-misbruik) effectief kan verminderen," zegt ze. "Het kan de kans op misbruik of verslaving voorkomen of verminderen, en het kan de terugval van de kwetsbaarheid verminderen."
Uitoefeningsvoordelen Uitbreiden naar rokers Proberen te stoppen
Uit onderzoek is ook gebleken dat oefening mensen kan helpen stoppen met roken, wat goed nieuws is voor de 18,1 procent (42,1 miljoen) van de mensen van 18 jaar en ouder die roken in de Verenigde Staten, zoals gerapporteerd door de Centers for Disease Control and Prevention in 2012.
Michael Ussher, een professor in gedragsgeneeskunde aan de St. George's University in Londen, zegt dat er "bewijs uit meer dan 30 studies is dat de ontwenningsverschijnselen en de onbedwingbare trek na één enkele training afnemen." Ussher zegt sessies van oefeningen van vijf tot Er zijn 30 minuten gebruikt in deze onderzoeken en het effect kan tot 30 minuten duren. "Dit bewijs is de belangrijkste reden waarom sporten zou kunnen helpen stoppen met roken," zegt hij.
Wat betreft psychologische effecten, zegt Ussher dat rokers de neiging hebben om hogere depressies te hebben dan niet-rokers, dus oefenen is gunstig voor hen omdat het "depressie en angst vermindert en het zelfrespect en de positieve stemming vergroot."
Ussher citeerde een onderzoek van het Center for Behavioral and Preventive Medicine waarin 281 vrouwelijke rokers drie sessies intensieve training per week volgden gedurende een periode van 12 weken terwijl ze stopten. De onderzoekers ontdekten dat het stoppen met roken ongeveer twee keer zo hoog was in de oefengroep vergeleken met een controlegroep die deelnam aan een wellness-programma.
Fysieke activiteit voor iedereen
U hoeft echter niet verslaafd te zijn om de voordelen van lichaamsbeweging te genieten. Smith zegt: "matige intensiteit voor gematigde tijd zorgt ervoor dat de meeste mensen zich goed voelen." De Centers for Disease Control and Prevention en de American Heart Association bevelen ten minste vijfentwintig dagen matige intensiteit aan met aerobe activiteit minstens vijf dagen per week of 25 minuten krachtig aërobe activiteit minstens drie dagen per week. De groepen bevelen ook ten minste twee keer per week spier- versterkende activiteit met een gemiddelde tot hoge intensiteit aan voor extra voordelen.
Dit kan onder meer power walking, wateraerobics, fietsen op vlak land of een grasmaaier duwen, volgens de CDC. Krachtige activiteiten zijn joggen, baantjes trekken, snel fietsen of een heuvel op en basketballen. Of het nu gaat om hardlopen, sporten of wandelen in het park, Smith stelt voor om actief bezig te zijn met elke activiteit die je hart sneller doet kloppen. "Dat is exact hetzelfde wat uw huisarts u zou vertellen."
