Congestief hartfalen is een hartaandoening waarbij het hart niet in staat is voldoende bloed te pompen om aan de behoeften van het lichaam te voldoen. Het is een progressieve aandoening die wordt veroorzaakt door cumulatieve schade aan het hart door verschillende soorten hart- en vaatziekten. De American Heart Association en de American College of Cardiology ontwikkelden in 2001 een stadiëringsysteem voor hartfalen om effectievere en meer gerichte preventie en behandeling te bieden. Het staging-systeem vormt een aanvulling op het functionele classificatiesysteem van de New York Heart Association (NYHA).
Fase A
De eerste fase van hartfalen omvat personen met een hoog risico op het ontwikkelen van hartfalen zonder de huidige hartfalen diagnose of structurele stoornis van het hart. Mensen met een hoog risico hebben een familiegeschiedenis met hartproblemen, hoge bloeddruk en diabetes, rook, drugsmisbruik of alcohol, of hebben de diagnose coronaire hartziekte. Preventie van hartfalen is de focus van therapie in deze fase. Veranderingen in levensstijl, zoals verhoogde lichaamsbeweging, stoppen met roken, een gezond dieet en medicijnen om de bloeddruk te verlagen, kunnen helpen om de progressie naar verdere stadia van hartfalen te voorkomen. Volgens de functionele classificatie van NYHA hebben personen in deze fase geen beperking van lichamelijke activiteit.
Stadium B
Personen met de diagnose hartfalen maar vertonen geen symptomen zijn kandidaten voor fase B. Structurele aandoeningen van het hart in dit stadium omvatten een eerdere hartaanval, disfunctie in de linker hartkamer, hartfibrose of hartklepaandoening. Medicijnen worden in dit stadium over het algemeen voorgeschreven en de bloeddruk nauwlettend in de gaten gehouden. Veel voorkomende medicijnen zijn ACE-remmers en bètablokkers. Het NYHA-classificatiesysteem vertoont een lichte beperking in fysieke activiteit die resulteert in vermoeidheid of hartkloppingen voor personen in deze fase.
Stage C
Structurele hartaandoeningen en symptomen zijn aanwezig in de derde fase van hartfalen evenals verminderde fysieke activiteit. Medicijnen gaan door met de mogelijke toevoeging van diuretica of aldosteronantagonisten, afhankelijk van de ernst van de symptomen. Een snel begin van vermoeidheid en kortademigheid komt vaak voor bij minimale hoeveelheden lichaamsbeweging. Het wordt aanbevolen om geen alcohol te consumeren, om de zoutinname te beperken en om de strikte richtlijnen voor lichaamsbeweging te volgen.
Stage D
De laatste fase van hartfalen wordt vaak aangeduid als refractaire terminale hartfalen. Ondanks medicatie- en levensstijlstherapieën, moeten kandidaat-D-kandidaten medische zorg aan het levenseinde of ingrijpende operaties overwegen, zoals een harttransplantatie of plaatsing van ventriculaire apparaten. Lichamelijke activiteit kan niet worden uitgevoerd zonder ongemak, volgens het NYHA-classificatiesysteem. Ouderen met verschillende comorbiditeiten vertegenwoordigen de meerderheid van de personen in deze fase en zijn dus geen goede kandidaten voor chirurgische ingrepen.
