Er zijn geen menselijke enzymen die specifiek zijn ontworpen om vetcellen af te breken; in plaats daarvan is het proces gecompliceerd en omvat het veel verschillende enzymen. Mensen slaan vet op voor energie en breken het alleen af als ze een energietekort hebben. Met andere woorden, de enzymen die verantwoordelijk zijn voor het afbreken van vetcellen en hun componenten komen in het spel tijdens perioden van honger of vasten.
Hormoongevoelige lipase
Hoewel de bekende hormooninsuline de bloedsuikerspiegel helpt verlagen en de cellen stimuleert om voedingsmoleculen na een maaltijd op te nemen, heeft een concurrerend hormoon, glucagon genaamd, het tegenovergestelde effect. In haar boek 'Human Physiology' legt Lauralee Sherwood uit dat tijdens perioden van honger de alvleesklier glucagon in de bloedbaan vrijgeeft om het lichaam aan te geven vet als energiebron te gebruiken. Een enzym dat hormoongevoelig lipase wordt genoemd, reageert op het glucagon door vetcellen vetzuren of vetten in de bloedbaan af te geven. Dit geeft de meeste lichaamscellen toegang tot vet, wat een waardevolle energiebron is, ondanks het feit dat alleen gespecialiseerde cellen, vetcellen genoemd, de verbinding opslaan. Terwijl vetcellen vetzuren afgeven, krimpen ze in omvang en raken uitgeput.
Vet-acyl-CoA-synthetase
Vanuit de bloedbaan kunnen vetzuurmoleculen vrij door celmembranen naar lichaamscellen bewegen. Eenmaal in de cellen moeten ze worden gemetaboliseerd, of chemisch worden verbrand, voor energie. Op dezelfde manier als het verbranden van een blok warmte vrijgeeft, geeft het verbranden van een molecuul energie vrij die een cel kan gebruiken om zijn functies te voeden. Vergelijkbaar met de manier waarop een lucifer nodig is om een vuur te starten, is er een chemische "start" -stap, een activeringsstap genaamd, die het proces van het verbranden van een vetzuur initieert. Drs. Reginald Garrett en Charles Grisham leggen in hun boek "Biochemistry" uit dat het enzym dat verantwoordelijk is voor het activeren van het vetzuurmetabolisme vetzuuracyl-CoA-synthetase wordt genoemd.
Carnitine acyltransferase
Drs. Mary Campbell en Shawn Farrell verklaren in hun leerboek "Biochemistry" dat een ander enzym geactiveerde vetzuren transporteert naar een cellulaire subdivisie, een mitochondrion genaamd, waar chemische metabolisme plaatsvindt. Dit enzym, carnitine acyltransferase genaamd, verplaatst het geactiveerde vetzuur over de grenzen van het mitochondrion en in zijn binnenste. Eenmaal binnen splitsen chemicaliën het vetzuur in kleinere moleculaire delen in, waarbij grote hoeveelheden energie vrijkomen naast het kooldioxide van het afvalproduct, dat de cel verlaat.
