Ondanks de naam is de aardbei geen echte bes, maar een pseudocarp, wat betekent dat een deel van het vruchtvlees uit nabijgelegen hulpweefsel van de plant is gesprongen in plaats van uit een eierstok. Niettemin biedt de vrucht voedsel voor een verscheidenheid aan dieren in het wild en een goede reden voor mensen om jam te maken. Hoewel alle leden van de Fragaria-soort aardbeien dragen van verschillende grootte en zoetheid, is F. vesca, ook bekend als bosaardbei, de soort die in de volksgeneeskunde wordt gebruikt om thee van de bladeren te maken. Traditioneel wordt aardbeithee gebruikt om diarree te behandelen en wordt extern toegepast om inflammatoire huidaandoeningen en gewrichtspijn te verlichten.
Plant profiel
Fragaria vesca is een overblijvend lid van de rozenfamilie, ook bekend als bosaardbei, wilde aardbei, Engelse aardbei, bergaardbei en bergaardbei. De medicinale delen van de plant zijn de bladeren, die worden verzameld en aan de lucht worden gedroogd als de plant in bloei staat. Volgens de Amerikaanse dispensatie van de koning uit 1898, wordt de vrucht 'in ernstige gevallen', zoals jicht, ten volle genoemd, terwijl het sap tanden bleken en koorts en huiduitslag tegengaan. De bladeren zijn samentrekkend met diuretische en diaforetische eigenschappen, wat betekent dat ze respectievelijk het plassen en zweten vergroten. Een afkooksel of thee, gemaakt van aardbeienblad, is befaamd om dysenterie en diarree effectief te behandelen.
Chemische samenstelling
Aardbeiblad, volgens de "Physicians 'Desk Reference for Herbal Medicines", bevat cafeïnezuurderivaten, inclusief chlorogeenzuur. De flavonoïden rutine en quercetine zijn aanwezig, evenals ellaginezuurtanninen en oligomere proanthocyanidinen. De aanwezigheid van de laatste suggereert antioxiderende eigenschappen, en het tanninegehalte maakt waarschijnlijk het gebruik van aardbei-thee om darmontsteking effectief te verhelpen.
Farmacologische effecten
Er is geen klinisch bewijs dat het drinken van aardbeienthee in het bijzonder gezondheidsvoordelen biedt. Er zijn echter aanwijzingen dat verbindingen in de plant het risico op hart- en vaatziekten kunnen verminderen. In de editie van 22 oktober 2008 van het 'Journal of Agricultural and Food Chemistry', rapporteerden wetenschappers van de Universiteit van Californië dat aardbeienpolyfenolverbindingen stikstofoxide-afgifte en endotheel-afhankelijke relaxatiereactie stimuleren door bepaalde proteinase-enzymen in kransslagaders te activeren. De uitgave van 16 mei 2009 van "Phytomedicine" bevatte een onderzoek waarin de auteurs concludeerden dat het vloeibare extract van aardbeiblad direct vaatverwijdende effecten uitoefent in het endotheel, de dunne laag cellen die langs bloedvaten loopt. Hoewel de hartslag en het zuurstofgebruik niet toenamen, nam de coronaire flow toe tot 45 procent ten opzichte van de controlewaarden.
Veiligheid problemen
Er zijn geen significante bijwerkingen gemeld bij het gebruik van aardbeithee. Neem echter contact op met uw arts als u bloedverdunnende medicijnen gebruikt, omdat aardbeiverbindingen de werking en het risico op bloedingen kunnen verhogen. Ook is aardbei een vrij veel voorkomende voedselallergie, vooral bij kinderen. Als huiduitslag of andere allergische symptomen optreden, stop dan met het gebruik en raadpleeg uw arts.
