Non-verbale communicatie is universeel voor de menselijke soort. Onderzoek door dr. Albert Mehrabian suggereert dat ongeveer 55 procent van de menselijke communicatie non-verbaal is, volgens de website van het College of DuPage. Belemmeringen voor non-verbale communicatie kunnen om verschillende redenen voorkomen, variërend van opzettelijke misleiding tot culturele verschillen en problemen in mentaal functioneren.
Ontwikkelingsstoornissen en hersenstoornissen
Autisme verschijnt voor het eerst bij zeer jonge kinderen en blijft bestaan in de volwassenheid, volgens de Yale School of Medicine. Autistische kinderen en volwassenen vertonen vaak ongewone non-verbale communicatiebewegingen. Ze missen ook vaak het vermogen om sociale of non-verbale signalen van andere mensen te lezen, volgens de websites van de Helpguide en de Mayo Clinic.
Individuen die langs het autismespectrum vallen, variëren in het verslechteren van hun vermogen om te communiceren. Ongeveer 50 procent van de autistische personen ontbreekt het vermogen om te spreken, volgens de Yale School of Medicine. Personen met het Asperger-syndroom hebben echter vaak normale of zelfs hoge intelligentie, samen met goede verbale vaardigheden. Niettemin geven ze volgens Helpguide vaak de indruk excentriek of sociaal onbekwaam te zijn.
Afasie, of het verlies van het vermogen om te communiceren, komt vaak voor bij hersentumoren, beroerte of hersenschade als gevolg van traumatisch hoofdletsel, volgens de Mayo Clinic. Afasie beïnvloedt het vermogen om verbale en geschreven taal te begrijpen. De ernst van afasie hangt af van de omvang en locatie van hersenbeschadiging.
Culturele belemmeringen
Cultuurverschillen kunnen ook barrières veroorzaken in non-verbale communicatie. Verschillende gebaren hebben vaak een heel andere betekenis voor mensen van verschillende culturen. Bijvoorbeeld, de hand verticaal zwaaien met de palm naar buiten gericht betekent "tot ziens" in de Verenigde Staten, maar kan volgens de Korea Times verkeerd geïnterpreteerd worden als "kom hier" naar iemand uit Korea. Aziatische culturen verschillen ook vaak van westerse culturen wat betreft oogcontact.
Veel Amerikanen waarderen directe oogcontact als een teken van eerlijkheid. Het verlagen van je ogen wordt echter gezien als een teken van respect tussen veel Aziatische culturen, legt de website Ethnicity Online uit. Veel Latijns-Amerikanen en Afro-Amerikanen vermijden ook oogcontact wanneer ze worden "uitgedost" als een teken van spijtbetuiging, in plaats van als een poging tot ontwijking, volgens Joe Navarro, auteur van "What Every Body is Saying," writing for Psychologie vandaag.
De behoefte aan persoonlijke ruimte verschilt ook per cultuur, volgens Ethnicity Online. Veel allochtone mannen voelen zich ongemakkelijk in nauwe fysieke nabijheid van andere mannen, aldus Gregorio Billikopf, auteur van "Party-Directed Mediation: Helping Others Resolve Differences", schrijven voor het Agricultural Labour Management van de University of California in Berkeley. Het is belangrijk om te voorkomen dat er op culturen gebaseerde generalisaties worden gemaakt, waarschuwt Billikopf.
Misleidende gebaren
Hoewel non-verbale gebaren vaak de waarheid weggeven wanneer iemand probeert te liegen, kan het heel moeilijk zijn om een leugenaar te vinden, aldus Navarro. Non-verbale gebaren die afzonderlijk worden beschouwd, kunnen tot verkeerde interpretaties leiden. Veel waarnemers interpreteren het uitwringen van handen bijvoorbeeld als een dode weglating van liegen, terwijl het in feite vaak een aanwijzing is voor nervositeit in plaats van misleiding. Een manier om misleiding nauwkeurig te bepalen, is door te informeren naar verschillende onderwerpen op een niet-beschuldigende toon, terwijl de reacties van de respondent worden bekeken, legt Navarro uit.
