Mensen met een verslavende persoonlijkheid zijn emotioneel onzeker, zegt Craig Nakken, een gecertificeerde drugscounselor en de auteur van 'The Addictive Personality'. Ze vertrouwen zichzelf en andere mensen niet als een bron van veiligheid, ondersteuning en positieve feedback. In plaats daarvan wenden ze zich tot drugs, alcohol, gokken, eten of seks, omdat deze objecten of activiteiten voorspelbaar en daarom betrouwbaar zijn. Oorzaken van verslavende persoonlijkheid kunnen fysieke, psychologische of genetische componenten hebben.
Verhoogde dopaminegehalte
De primaire chemische oorzaak van een verslavende persoonlijkheid is abnormale dopaminewaarden. Dopamine is een neurotransmitter die zich bindt aan bepaalde receptoren in de hersenen en helpt bij het reguleren van emoties, gevoelens van plezier en beweging.
In 2009 publiceerde een team van onderzoekers uit Montreal en Cambridge een uitgebreid overzicht van verslaving bij mensen met Parkinson die ondersteuning toevoegt aan deze theorie. Omdat patiënten met de ziekte van Parkinson abnormaal lage dopaminegehalten hebben, krijgen ze vaak een dopamine-achtige chemische stof om de symptomen onder controle te houden. De onderzoekers ontdekten dat het dopamine-medicijn symptomen onder controle had, maar het zorgde er ook voor dat patiënten aanzienlijk meer risico liepen op het ontwikkelen van een gokverslaving.
Angst versus depressie
Verschillende natuurlijke temperamenten kunnen een persoon predisponeren voor verschillende vormen van verslaving, meldt het augustus 2005 nummer van "Alcoholism: Clinical & Experimental Research." Verslavende persoonlijkheidstypen ervaren negatieve emoties intenser dan niet-verslavende typen. Maar mensen die van nature moeite hebben met het vinden van plezier in alledaagse activiteiten hebben de neiging verslavingen te ontwikkelen tegen stemmingsliften die een snelle high beloven, zoals amfetamines, gokken of seks. Zenuwachtige types van mensen raken vaker verslaafd aan depressiva zoals alcohol, marihuana of benzodiazepines, vonden de onderzoekers.
Abnormale reactie op stress
Hoe mensen reageren op stressvolle situaties kan een beslissende factor zijn in de vraag of ze verslavend gedrag blijven behouden, rapporteren onderzoekers van het National Institute of Mental Health. Verslavende persoonlijkheidstypen vertonen meestal abnormaal hoge hormonale stressreacties op stressvolle gebeurtenissen. Omdat ontwenning van medicijnen een acuut stressvolle en traumatische gebeurtenis kan zijn, kan een veranderde hormoonreactie het moeilijker maken om een verslaving te stoppen en gemakkelijker terug te vallen in middelenmisbruik, zeggen de onderzoekers.
Genetica
Hoewel er heel weinig bekend is over de genetische mechanismen die ten grondslag liggen aan verslavend gedrag, is de traditionele opvatting dat een verslavende persoonlijkheid erfelijk kan zijn. De traditionele kijk heeft zijn wortels in studies van ouders / kinderen en een tweeling. De Minnesota Twin Studies geven aan dat de erfelijkheid van alcoholisme 50 tot 70 procent is. Dat betekent dat voor 100 mensen met verschillende gradaties van alcoholafhankelijkheid, generieke verschillen 50 tot 70 procent van die variatie verklaren.
Sociale en cognitieve factoren
Psycholoog en auteur van 'The Meaning of Addiction', Stanton Peele, ontkent de traditionele opvatting dat biologische factoren verslaving verklaren. Peele vergelijkt een verslavende persoonlijkheid met psychische aandoeningen zoals een obsessief-compulsieve stoornis en een zware depressie. Niemand zou een ernstige depressie benaderen vanuit een puur biologisch gezichtspunt, zegt hij. Met deze aandoeningen staan artsen open voor de mogelijkheid van cognitieve en omgevingsinvloeden.
Maar de conventionele benadering van verslaving is het toeschrijven aan genen en vervolgens de verslaafde in een ontwenningskliniek plaatsen die hem bang maakt voor toekomstige onthouding. Volgens Peele is dit de verkeerde benadering. Hij beveelt psychotherapie aan bij de behandeling van verslaving.
