Weinig voedingsmiddelen bevatten van nature aanzienlijke hoeveelheden vitamine D, wat essentieel is voor de gezondheid van de botten en mogelijk uw gevoeligheid voor bepaalde medische aandoeningen beïnvloeden. Om de hoeveelheid vitamine D in de diëten van Amerikanen te verhogen en ziektegevallen te voorkomen, begonnen zuivelverwerkers met het toevoegen van vitamine D aan vloeibare melk in 1933. Hoewel de Amerikaanse Food and Drug Administration geen verrijking van alle vloeibare melk verplicht stelt, is de meeste verwerkte melk in de Verenigde Staten zijn verrijkt met vitamine D.
Wanneer fortificatie optreedt
Melkverwerking is een proces van meerdere stappen. Nadat vreemd materiaal is weggefilterd, wordt melkvet gescheiden van de rest van de vloeistof, waarbij magere melk achterblijft. Gemeten hoeveelheden vet worden toegevoegd aan ondermelk om 1%, 2% en volle melk te produceren. De meeste melkverwerkers voeren het scheidingsproces uit voordat ze vitamine D toevoegen, omdat de vitamine van nature in melkvet concentreert. Als vóór scheiding vitamine D wordt toegevoegd, kan de magere melk lager zijn dan het gewenste niveau en kunnen de vetbevattende melkproducten te veel bevatten. De FDA beveelt aan dat melkfabrikanten vitamine D toevoegen na de scheiding van melkvet en vóór homogenisatie, het mengproces dat ervoor zorgt dat melkvet niet stijgt naar de top van de vloeistof. Het toevoegen van vitamine D vóór homogenisatie zorgt ervoor dat de vitamine grondig in de melk wordt gemengd.
Batch Fortificatie
Melkfabrikanten gebruiken verschillende methoden om vitamine D aan melk toe te voegen. Batch verrijking omvat het meten van de hoeveelheid melk in een groot vat en het toevoegen van de juiste hoeveelheid vitamine D om een concentratie van 400 IU per kwart gallon te verkrijgen. De FDA schrijft voor dat alle met het label "verrijkte" gemerkte melk ten minste 400 IE vitamine D per kwart bevat; tot 600 IE is acceptabel. De noodzaak om de hoeveelheid melk in een batch precies te meten om de juiste hoeveelheid vitamine D concentraat te bepalen, is een nadeel van batchversteviging.
Continue verrijking
Continue verrijking, ook bekend als gedoseerde verrijking, is een inline-systeem dat de hoeveelheid melk meet die door de productiepijpen stroomt en geeft automatisch de juiste hoeveelheid vitamine D af voor een eindconcentratie van 400 IE per kwart gallon. Melkverwerkers met een hoog volume maken doorgaans gebruik van een continu versterkingssysteem.
Stabiliteit van toegevoegde vitamine D
De kracht van vitamine D-concentraten die worden gebruikt om melk te verrijken, kan in de loop van de tijd afnemen. Melkfabrikanten zijn verantwoordelijk voor de juiste behandeling en het testen van vitamine D-concentraten om hun potentie vóór gebruik te garanderen. Zodra vitamine D aan melk is toegevoegd, is het stabiel en verliest het geen noemenswaardige hoeveelheid activiteit tijdens de gebruikelijke houdbaarheid.
Natuurlijke vitamine D
Alle melk die door koeien en andere dieren wordt geproduceerd, bevat een lage concentratie vitamine D, die wordt beïnvloed door de blootstelling van de dieren aan voer en de zon. De FDA meldt dat rauwe koemelk typisch 5 tot 40 IU vitamine D per kwart bevat. Omdat het niveau laag is, wordt het niet typisch overwogen bij het bepalen van de hoeveelheid vitamine D-concentraat toegevoegd om melk te versterken. Daarom kan verwerkte melk iets meer vitamine D bevatten dan vermeld in de voedingsfeiten.
