Waterpillen, ook wel diuretica genoemd, zijn medicijnen die zijn ontwikkeld om de hoeveelheid water en natrium in het lichaam te verminderen. Ze worden gebruikt voor verschillende aandoeningen, waaronder zwelling als gevolg van vochtophoping, congestief hartfalen, hoge bloeddruk, glaucoom en bepaalde nier- of leveraandoeningen. Er zijn drie hoofdtypen waterpillen beschikbaar: thiazidediuretica, lisdiuretica en kaliumsparende diuretica. Hoewel de mechanismen waarmee ze werken verschillend zijn, hebben de drie typen verschillende bijwerkingen gemeen, evenals enkele unieke bijwerkingen.
Verhoogde plassen en overmatig vloeistofverlies
Een van de meest voorkomende bijwerkingen van alle diuretica is meer plassen. Het komt vooral veel voor bij mensen die lisdiuretica gebruiken, omdat dit de krachtigste waterpillen zijn. Verhoogd plassen kan met de tijd verdwijnen, vooral bij mensen die de andere twee soorten diuretica gebruiken. Wanneer het urineren buitensporig is, kan uitdroging optreden. Dit kan leiden tot lage bloeddruk met duizeligheid of duizeligheid, vooral wanneer je opstaat. Bij langdurige uitdroging kunnen de nieren worden beschadigd.
Bloedspiegels van kalium, natrium en chloride
Diuretica kunnen de hoeveelheid kalium, natrium en chloride in de bloedbaan beïnvloeden. Thiazide en lisdiuretica verlagen de bloedspiegels van kalium vaak, tenzij mensen extra hoeveelheden kaliumrijk voedsel consumeren. Een laag kalium kan verschillende symptomen veroorzaken, waaronder krampen in de benen en zwakte. Zoals hun naam doet vermoeden, veroorzaken kaliumsparende diuretica geen laag kalium en kunnen ze de kaliumspiegel zelfs verhogen. Omdat alle waterpillen de hoeveelheid natrium in het lichaam verminderen, kan het natriumgehalte in het bloed onder normaal dalen. Chlorideniveaus in het bloed kunnen afnemen met thiazide en lisdiuretica en toenemen met kaliumsparende diuretica.
Andere bloedtestresultaten
Zowel thiazide en lisdiuretica kunnen ervoor zorgen dat de bloedsuikerspiegels stijgen, wat kan leiden tot het verschijnen van diabetes. Thiazidediuretica kunnen het calciumgehalte in het bloed verhogen en het magnesiumgehalte verlagen, terwijl lisdiuretica de neiging hebben om zowel het calcium- als het magnesiumgehalte in het bloed te verlagen. Zowel thiazide als lisdiuretica kunnen de bloedspiegels van urinezuur verhogen. Na verloop van tijd kan dit leiden tot jicht, een pijnlijke vorm van artritis die zich meestal ontwikkelt in de gewrichten van de tenen en voeten. Thiazide en lisdiuretica kunnen ook het cholesterol- en triglyceridengehalte in het bloed verhogen.
Andere bijwerkingen
Mannen die kaliumsparende diuretica gebruiken, kunnen impotentie of verminderd seksueel verlangen ervaren, omdat deze geneesmiddelen antiandrogenende effecten hebben. Sommige mannen ontwikkelen ook borstvergroting. Premenopauzale vrouwen die deze diuretica gebruiken, kunnen menstruele onregelmatigheden ervaren, en postmenopauzale vrouwen kunnen een uteriene bloeding ontwikkelen. Alle diuretica kunnen bij sommige mensen buikpijn, misselijkheid, braken of diarree veroorzaken. Potentieel levensbedreigende ontsteking van de pancreas, pancreatitis genoemd, is een mogelijk, maar ongewoon neveneffect van thiazidediuretica en lisdiuretica. Incidenteel kunnen thiazidediuretica wazig zien en lisdiuretica kunnen oorsuizen of verminderd gehoor veroorzaken. Alle diuretica kunnen interageren met een groot aantal andere medicijnen.
Recensie door: Mary D. Daley, MD
