Nieuwe ontdekkingen over hoe de systemen van het lichaam functioneren en samenwerken, blijven bijna dagelijks verschijnen. Een fundamenteel en fundamenteel begrip van de geïntegreerde werkonderdelen en orgelsystemen van het lichaam is echter al eeuwenlang aanwezig.
Cardiovasculaire en respiratoire systemen
Het cardiovasculaire systeem met zijn hartpomp en netwerk van slagaders en aders pendelt zuurstofrijk bloed uit de longen naar alle organen en weefsels van het lichaam. Cellen door het hele lichaam nemen zuurstof en voedingsstoffen in zich en ontdoen zich van kooldioxide en afvalproducten, die uiteindelijk terugvloeien naar de rechtse kamers van het hart; vervolgens naar de longen om koolstofdioxide uit te wisselen met zuurstof. Geïnhaleerde lucht stroomt door je neusgangen, keel en longluchtwegen en bereikt kleine longblaasjes, de plaats waar gas wordt uitgewisseld. Het nieuw zuurstofrijke bloed reist terug van de longen naar de linkse kamers van het hart, waar het via grote slagaders onder grote druk wordt gepompt om de behoeftige weefsels opnieuw te bereiken. En zo gaat de cyclus verder. Andere orgaansystemen, zoals het endocriene en het zenuwstelsel, reguleren direct en indirect het cardiovasculaire systeem.
Spijsverterings- en afscheidingssystemen
Het spijsverteringsstelsel is verantwoordelijk voor het afbreken van voedsel in moleculen die klein genoeg zijn om te worden gebruikt door de cellen en weefsels van het lichaam. Het voedsel wordt uit elkaar gehaald door kauwen en maagkramen, maar ook chemisch - door de zuurminnende enzymen van de maag, en door naar de dunne darm, die pancreasenzymen en sappen ontvangt die speciaal zijn afgestemd op het oplossen en verteren van eiwitten, koolhydraten en vezels. Gal uit de lever werkt ook op vetten. Hoewel de absorptie van sommige drugs en alcohol in de maag kan beginnen, is absorptie voornamelijk de functie van de dunne darm. Verteerbare voedingsstoffen gaan door van de dunne darm en hun microvilli naar capillairen en naar de lever voor ontgifting en verdere verwerking en conditionering, en vervolgens naar het lichaam.
Vezels, onverteerbaar materiaal, gal en veel bacteriën reizen door de dikke darm en door de dikke darm en het rectum. De nieren filteren afvalstoffen uit het bloed om urine te vormen, die langs de urineleiders naar beneden stroomt en de urineblaas binnendringt. De blaas verzamelt de urine en komt vrij wanneer hij vol is, door de urethra.
Zowel spijsverterings- als excretiesystemen worden gereguleerd met input van het zenuwstelsel en het endocriene systeem en het cardiovasculaire systeem is onlosmakelijk verbonden met de darm- en nierfunctie op meerdere niveaus.
Endocriene en immuunsystemen
Het endocriene systeem maakt gebruik van hormonen of chemische boodschappers over afstanden om doelwitorganen en -weefsels te bewerkstelligen. Hormonen worden meestal geproduceerd door een klier, zoals de hypofyse, schildklier of geslachtsklieren, en vrijgegeven in de bloedbaan. De hypofyse wordt als een hoofdklier beschouwd, omdat deze de afgifte van hormonen door andere klieren regelt. In tegenstelling tot het zenuwstelsel is er echter geen fysieke "bedrading" met neuronen en bereiken de hormonen hun doelwit via de bloedstroom, waar ze hun effect uitoefenen. Het endocriene en zenuwstelsel kunnen samenwerken op hetzelfde orgaan en elk kan de acties van het andere systeem beïnvloeden. Het endocriene systeem reguleert grotendeels ook veel processen gerelateerd aan voortplanting en geslachtsrijpheid.
Het immuunsysteem is een netwerk van cellen, weefsels en organen die samenwerken om pathogenen aan te vallen die proberen uw lichaam binnen te vallen. Bacteriën, parasieten en schimmels die infecties kunnen veroorzaken, ontmoeten een systeem van immuunsoldaten, waaronder T-lymfocyten, macrofagen en neutrofielen. Na verloop van tijd kunnen de B-lymfocyten van het immuunsysteem antilichamen produceren tegen een nieuwe onbekende indringer. Het immuunsysteem speelt ook een rol bij het detecteren van niet-eigen markers op cellen die kunnen ontstaan in kankercellen en als gevolg van orgaantransplantaties.
Stress, zoals waargenomen door het zenuwstelsel, kan een opmerkelijke invloed hebben op het immuunsysteem en ook op het spijsverteringsstelsel, wat toevallig ook een belangrijke plaats is voor de activiteit van immuuncellen.
Integumentary and Nervous Systems
Het integumentary-systeem, of skin, is de eerste verdedigingslinie van het lichaam. Het reguleert de lichaamstemperatuur, beschermt de onderliggende lagen van het weefsel tegen schade door de zon en voorkomt dat pathogenen uw lichaam binnendringen. Het integumentary-systeem is ook de thuisbasis van miljoenen zenuwen die reageren op aanraking, druk en pijn. Er zijn twee onderling verbonden zenuwstelsels: het centrale zenuwstelsel en het perifere zenuwstelsel. Het centrale zenuwstelsel omvat het ruggenmerg en de hersenen, die de informatie uit het lichaam krijgen en instructies uitzenden. Het perifere zenuwstelsel omvat alle zenuwen en verzendt berichten van de hersenen naar de rest van het lichaam. Het zenuwstelsel controleert zowel vrijwillige als onvrijwillige, automatische activiteiten en lichamelijke functies.
Zowel het zenuwstelsel als het endocriene systeem dienen om de verschillende andere systemen van het lichaam te integreren, waardoor de dingen synchroon blijven. Wanneer het cardiovasculaire systeem weinig vloeistof bevat, zoals bij ernstige uitdroging, verliest de huid zijn normale veerkracht en kan het in werkelijkheid een "tent" vormen wanneer het wordt samengeknepen, in plaats van terug te veren in vorm.
Skeletachtige en gespierde systemen
Het systeem dat de vorm van uw lichaam biedt, is het skelet en bestaat uit kraakbeen en botten. Er zijn 206 botten in het menselijk skelet die een hard raamwerk bieden dat in staat is om het lichaam te ondersteunen en de organen die ze omringen te beschermen. Kraakbeen biedt ondersteuning met flexibiliteit en weerstand, en fungeert als opvulling om de druk die wordt uitgeoefend op de botten te verzachten. Beweging in het lichaam is het resultaat van spiercontractie; wanneer spieren worden gecombineerd met de werking van gewrichten en botten, worden duidelijke bewegingen uitgevoerd, zoals springen en lopen.De samentrekking van spieren zorgt voor de lichaamshouding, gewrichtstabiliteit en warmteproductie.
Recensie door: Tom Iarocci, M.D.
