Een chemische onbalans is een diagnose van artsen en psychiaters om uit te leggen waarom veranderingen in de neurologische toestand van een persoon optreden. Lagere niveaus van kalium, tekort aan essentiële vitamines, verminderd vermogen van neurotransmitters zoals serotonine en een verhoogde hoeveelheid cortisolspanningshormoonniveaus kunnen allemaal een chemische onbalans veroorzaken. Veel voorkomende stoornissen geassocieerd met een chemische onbalans is depressie en angst. Tekenen van een chemische onbalans kunnen sterk variëren met elke persoon, hoewel er een paar gedeelde eigenschappen bestaan.
Veranderingen in gedrag
Elk veranderd gedrag kan een teken zijn van een chemische onbalans. Een voorbeeld van een gedragsverandering is als iemand normaal gelukkig is maar nu zonder duidelijke reden boos is. Een ander voorbeeld is dat een persoon die de afgelopen dertig jaar elke zondag regelmatig naar de kerk gaat, beslist om te stoppen zonder uitleg.
Droefheid
Depressie zoals overweldigende droefheid, huilen, verlies van interesse in activiteiten, vermoeidheid en het verliezen van hoop kunnen allemaal wijzen op een chemische onevenwichtigheid.
Extreem geluk / manisch
In een manische stemming zijn, ook bekend als extreem geluk, kan een aanwijzing zijn voor een chemische onevenwichtigheid. Deze stemming staat ook bekend als bipolair als deze gepaard gaat met extreem lage perioden (depressie).
Moeilijkheden bij het voltooien van taken
Het gebrek aan focus en het onvermogen om eenvoudige taken te voltooien kan een aanwijzing zijn voor een chemische onbalans. Taken zoals het bereiden van een eenvoudige maaltijd kunnen bijna onmogelijk zijn voor iemand die mogelijk een verstoring ervaart in de normale chemische balans van het lichaam.
Verlies van belangen
Afhankelijk van het type aandoening dat is gekoppeld aan een chemische onbalans, kan een persoon zijn interesse verliezen in activiteiten die hij ooit heeft genoten.
Angstig / angstig zijn
Het gevoel overgevoelig te zijn is er een die vaak wordt gemeld door mensen die gediagnosticeerd zijn met een chemische onevenwichtigheid. De plotselinge overgang naar een paniekmodus kan alarmerend zijn. Een paniekaanval kan de symptomen van de sonde presenteren als een hartaanval en kan een vervelende ervaring zijn voor zowel het individu als zijn familie.
