Vitamine D is eigenlijk een groep van vijf in vet oplosbare moleculen die secosteroïden worden genoemd. De vormen D2 en D3 zijn het meest fysiologisch belangrijk. De D3-vorm, cholecalciferol genaamd, wordt gesynthetiseerd in de huid wanneer het molecuul, 7-dehydrocholesterol, wordt bestraald met ultraviolet-B uit zonlicht, volgens MayoClinic.com. Vitamine D-tekort heeft meerdere oorzaken en kan resulteren in botafwijkingen en andere ernstige aandoeningen.
Gebrek aan essentiële zonneschijn
De meest voorkomende en directe oorzaak van vitamine D3-tekort is gebrek aan essentiële zonneschijn, zoals vermeld in 'Professional Guide to Diseases'. Wolkendekking kan 50 procent van de zonnestraling verminderen, terwijl vervuiling in grote steden een nevel kan creëren die meer blokkeert Moderne levensstijlen veroorzaken over het algemeen dat mensen het grootste deel van hun tijd binnenshuis doorbrengen, weg van de zon. "De toenemende angst voor huidkanker en het veelvuldig gebruik van zonnebrandcrème verminderen ook de blootstelling aan essentiële zonneschijn aanzienlijk.
De blanke huid kan ongeveer 10.000 IU vitamine D3 produceren in reactie op ongeveer 20 minuten blootstelling aan de zomerzon, wat 50 keer meer is dan de 200 IE per dag die het Amerikaanse ministerie van Landbouw voor gezonde volwassenen aanbeveelt. Hoewel mensen met een donkere huid tot zes keer minder vitamine D produceren als gevolg van blootstelling aan de zon, verminderen de gemiddelde niveaus die in het menselijk lichaam worden geproduceerd als reactie op de zon, wat uit het dieet kan worden verkregen. Als iemand dus vitamine D3 intern kan verwerken en gebruiken, is regelmatige blootstelling aan zonlicht de beste manier om het risico op een tekort te verminderen.
Deficient Diet
Zoals het National Institute of Health opmerkt, is blootstelling aan zonneschijn beperkt vanwege geografische locatie, klimaat of levensstijl. Daarom moet het dieet bronnen van vitamine D bevatten of ontwikkelt zich vaak een tekort. Voedingsmiddelen die van nature rijk zijn aan vitamine D3 zijn onder andere visvlees, visolie, lever en eierdooiers. Voedingsmiddelen die vaak verrijkt zijn met vitamine D3 zijn melk, kaas, ontbijtgranen en sinaasappelsap. Vitamine D-tekort wordt vaak geassocieerd met melkallergieën, lactose-intolerantie en strikt vegetarisme, hoewel aanvullende vormen van vitamine D3 op grote schaal beschikbaar zijn.
Om effectief in het lichaam te worden gebruikt, heeft vitamine D3 andere voedingsstoffen nodig als co-factoren, zoals magnesium, zink, vitamine K2, boor en vitamine A. Magnesium is de belangrijkste van deze co-factoren en een tekort aan magnesium in het dieet kan leiden tot een vitamine D-tekort.
Ziekten die vitamine D-gebruik remmen
Zelfs als iemand vitamine D-rijk voedsel eet, supplementen neemt en regelmatig zonneschijn heeft, remmen sommige ziekten en aandoeningen het lichaam het gebruik van vitamine D. Verlaagde absorptie van vetoplosbare vitamine D kan optreden bij chronische pancreatitis, coeliakie, de ziekte van Crohn, cystic fibrose, colitis en galwegobstructie, volgens "Professional Guide to Diseases." Lever- of nieraandoeningen kunnen interfereren met de vorming van calciferol uit vitamine D3 of de absorptie ervan. Een slecht werkende bijschildklier en verminderd parathyroïdhormoon kunnen de activering van vitamine D3 in de nieren verstoren.
De eerste tekenen van vitamine D-tekort zijn overvloedig zweten, angst, vermoeidheid en spierkrampen. Late stadia van vitamine D-deficiëntie omvatten verminderde immuunrespons en veranderde botvorming, of zachte botten, ook rachitis genoemd bij kinderen en osteomalacie bij volwassenen.
