Voedingsmiddelen die koolhydraten bevatten, zoals gebakken aardappelen, brood, koekjes, pasta en rijst, bezetten de meeste ruimte op veel borden, vormen het hoofdgerecht van veel maaltijden en leveren een belangrijke bijdrage aan energie in veel diëten. Koolhydraten, bestaande uit koolstof, waterstof en zuurstof, zijn in de meeste voedingsmiddelen aanwezig als zetmeel. Het proces van spijsvertering breekt ze in hun basiseenheden glucose om te worden opgenomen.
Koolhydraten in de mond
Koolhydraatvertering begint in de mond en vindt plaats zolang het voedsel daar blijft. Speekselamylase, een enzym in speeksel, breekt de complexe ketens van zetmeel genaamd polysacchariden in disacharidemoleculen die maltose worden genoemd. Samengesteld uit twee eenheden glucose, moet maltose worden opgedeeld in afzonderlijke moleculen glucose om energie te leveren. Speekselamylase kan deze taak niet volbrengen, zodat de disacchariden door de slokdarm naar de maag gaan.
Koolhydraten in de maag
Er vindt geen actie plaats op koolhydraten in de maag. Spijsverteringssappen die door de maag worden uitgescheiden, stoppen de werking van speekselamylase, die niet kan functioneren in de zure omstandigheden. Het voedsel in de maag vermengt zich met de sappen en komt in de dunne darm terecht.
Koolhydraten in de dunne darm
Terwijl voedsel zijn weg vindt naar de dunne darm, laat de alvleesklier een enzym vrij, pancreasamylase. Elke polysaccharide, niet beïnvloed door de speekselamylase, wordt door de pancreasamylase in disachariden gebroken. Andere spijsverteringsenzymen verbonden aan het oppervlak van de dunne darm, splitsen de disachariden in twee monosaccharidemoleculen. Maltose splitst zich in twee glucose-eenheden, terwijl sucrose afbreekt tot één glucose en één fructose-eenheid; en lactase in een glucose- en een galactose-eenheid. De monosacchariden worden vervolgens door de dunne darm geabsorbeerd en komen in de bloedbaan terecht.
Koolhydraten in de dikke darm
Het menselijk lichaam is efficiënt in het gebruik van de meeste koolhydraten geconsumeerd als zetmeel. Het kan vezels in peulvruchten, groenten en fruit echter niet afbreken. Terwijl bacteriën in de dikke darm een deel van de vezels fermenteren, blijft vezels zoals cellulose onveranderd door het proces van spijsvertering. In plaats daarvan absorbeert het water en voegt het bulk toe aan het onverteerde voedsel dat wordt uitgescheiden.
