Natuurlijk zijn er enkele topsporters die zweren bij de voordelen van koffie. (Vraag het maar aan Shalane Flanagan, winnaar van de New York City Marathon, die zei: "Persoonlijk zou ik niet zonder kop koffie naar de rij gaan.") En eerder onderzoek heeft gesuggereerd dat cafeïne de prestaties kan verbeteren, vooral tijdens duursporten. Maar nu laat een nieuwe studie zien dat cafeïne niet ieders training een schok zal geven, en in feite kan het zelfs sommige mensen vertragen, afhankelijk van de genetische hand die ze hebben gekregen.
Deskundigen weten al geruime tijd dat een bepaald gen verantwoordelijk is voor hoe snel onze lichamen cafeïne metaboliseren (of afbreken), aldus de New York Times. (Het gen staat officieel bekend als CYP1A2, maar we noemen dit genegenheid genadeloos het cafeïnegen.) Ongeveer de helft van ons heeft een variant van het cafeïnegen dat ons snelle metaboliseerd maakt, terwijl 40 procent een variant heeft die ons tot matige metabolizers maakt. De overige 10 procent zijn langzame metaboliseerders, wat betekent dat de cafeïne het langst in hun lichaam rond hangt.
Om erachter te komen of er een verband is tussen hoe snel we cafeïne verwerken en het effect van het stimulerende middel op de atletische prestaties, rekruteerden onderzoekers van de Universiteit van Toronto 101 mannelijke atleten en wreven hun wangen af naar het cafeïnegen. In de loop van drie sessies reden de mannen vervolgens het hardst gedurende 10 kilometer op een hometrainer. Alvorens te trappen, kregen ze een placebo, een lage dosis cafeïne (twee milligram per kilogram lichaamsgewicht) of een hogere dosis cafeïne (vier milligram per kilogram lichaamsgewicht). "Als je 150 pond (68 kilogram) weegt, komt dat overeen met 136 of 272 milligram cafeïne," verklaarde schrijver Alex Hutchinson aan de buitenkant. In termen van koffie bevat een kort, donker gebraad uit Starbucks 130 milligram cafeïne.
Toen onderzoekers naar de resultaten keken, verbeterde cafeïne de prestaties in het algemeen, met atleten die een hogere dosis cafeïne gebruikten dan gemiddeld 3 procent sneller dan de placebogroep. Maar toen onderzoekers rekening hielden met de genetische component, verschoven de resultaten.
Atleten die snelle metabolieten waren, trapten 5 procent sneller op de lage cafeïnedosis en bijna 7 procent sneller op de hoge cafeïnedosis. Voor gematigde metabolizers was de cafeïne in feite een wasbeurt, met tijden op de placebo en zowel hoge als lage doses hetzelfde. Wat betreft langzame metaboliseerders? Een hoge dosis cafeïne vertraagde hun prestaties ernstig en vertraagde ze met 14 procent in vergelijking met de placebo. Yikes!
Hoewel het nog niet duidelijk is hoe cafeïne en het cafeïnegen het atletische prestatievermogen veranderen, vertelde studie auteur Ahmed El-Sohemy, Ph.D., aan de New York Times dat het stimulerende middel langzame metaboliseerders een eerste uitbarsting van energie kan geven, maar dan waarschijnlijk blijft hangen in hun systeem, vernauwing van de bloedvaten en het beperken van de bloedstroom en zuurstof naar versleten spieren.
Wat betreft snelle metaboliseerders, El-Sohemy uitgelegd dat cafeïne waarschijnlijk dezelfde initiële rush biedt, maar het wordt gewist uit het lichaam "voordat het de slechte dingen kon doen."
Dus hoe weet je of je een van de gelukkige snelle metabolizers bent of een deel van de 10 procent die wordt afgeremd door een koffie voor de grote race? Je zou een DNA-test kunnen opsporen die je zou vertellen welke variant van het cafeïnegen je hebt. Of je kunt gewoon vertrouwen op je eigen ervaring: als een dubbele cappuccino je helpt te revollen voor een lange workout, hoef je het niet op te geven.
Wat denk je?
Drink je koffie voor een training? Vindt u dat het uw prestaties verbetert? Ben je verrast dat cafeïne sommige mensen eigenlijk vertraagt? Zou je getest worden voor het cafeïne-gen als het gemakkelijk verkrijgbaar zou zijn? Laat ons weten wat je denkt in de comments sectie!
