Microcytische anemie is een type ijzerdeficiëntie, en de term "microcytisch" betekent "kleine cellen" en verwijst naar het verschijnen van ijzertekortische rode bloedcellen. Deze cellen kunnen niet zo efficiënt zuurstof afleveren aan doelweefsels als normale cellen. Veel aandoeningen kunnen ijzertekort veroorzaken, waaronder een vorm van bloedverlies, onvoldoende voedingsinname, een bloedproductie stoornis of vernietiging van bloedcellen in de bloedsomloop. Een juiste behandeling varieert afhankelijk van de onderliggende oorzaak of oorzaken.
Bloedverlies aanpakken
Volgens het Merck-handboek is ijzertekort de meest voorkomende oorzaak van bloedarmoede en meestal het gevolg van chronisch bloedverlies. Bij premenopauzale vrouwen zijn vaak of zware menstruaties vaak de boosdoener. In deze gevallen kan hormoontherapie het probleem corrigeren; echter, overmatig bloeden van de baarmoeder van andere oorzaken, zoals vleesbomen, kan een operatie een betere optie maken. Bij mannen is gastro-intestinale (GI) bloeding de meest voorkomende bron van ijzerdepletie. GI-bloeding kan zijn van zweren, inflammatoire darmaandoeningen of zelfs ernstige aambeien. Langdurig gebruik van aspirine of andere ontstekingsremmende geneesmiddelen kan ook leiden tot gastro-intestinale bloedingen. Identificatie van de precieze oorzaak van het bloedverlies bepaalt de beste behandelingskuur.
Dieet Overwegingen
Omdat de absorptie van ijzer wordt belemmerd door voedingsvezels, zuivelproducten en soja-eiwitten en vlees een van de beste bronnen is, worden vegetariërs in het algemeen als een groter risico beschouwd voor het ontwikkelen van bloedarmoede. Linzen, gedroogde bonen, graanproducten, groenten, gedroogd fruit en melasse zijn niet-vleesbronnen van ijzer in de voeding. De absorptie van ijzer kan worden verbeterd door ijzerrijk voedsel te consumeren, samen met citrusvruchten, bessen, meloenen of tomaten. Calciumrijke zuivelproducten die de ijzerabsorptie verstoren, moeten afzonderlijk worden geconsumeerd als het doel is om de opname van ijzer in een maaltijd te verhogen. Een artikel gepubliceerd in het American Journal of Clinical Nutrition in 2000 biedt een diepgaande discussie over deze voedingsfactoren die de ijzerabsorptie beïnvloeden.
Supplementstrategieën
De richtlijnen voor richtlijnen voor ziektebestrijding en preventie vereisen een eenmalige dosis van 60 milligram (mg) elementair ijzer voor de bloedarmoede. Omdat bepaalde voedingsstoffen zoals calcium de ijzerabsorptie kunnen verstoren, is het het beste om ijzersupplementen en de meeste andere supplementen te vermijden. Een uitzondering is vitamine C, in de vorm van ascorbinezuur, dat de ijzerabsorptie verbetert. Het innemen van 500 mg ascorbinezuur samen met het ijzer kan gunstig zijn. Opmerking: Te veel ijzer tegelijk kan giftig zijn; raadpleeg uw arts om de juiste niveaus voor u te bepalen. Dit supplement moet worden bewaard waar jonge kinderen of huisdieren geen toegang hebben.
Oefening Problemen
Het National Institutes of Health Office of Dietary Supplements beschrijft drie soorten sporters die mogelijk risico lopen op het ontwikkelen van bloedarmoede met ijzertekort: vegetariërs, vrouwen en afstandslopers. De vegetarische atleet riskeert de ijzervoorraad uit te putten door onvoldoende inname van ijzer door de voeding. De vrouwelijke atleet is kwetsbaar als gevolg van menstrueel bloedverlies en de hoge metabole eisen van training. Langeafstandslopen stelt de haarvaten van de voeten bloot aan herhaald microtrauma dat leidt tot afbraak van rode bloedcellen. De ijzervoorraden van het lichaam worden gebruikt voor de productie van nieuwe bloedcellen. Het verminderen van het aantal kilometers of crosstraining zal dit type bloedcelomzet verminderen.
Voorzorgsmaatregelen
Microcytische bloedarmoede die aanhoudt of terugkeert ondanks schijnbaar geschikte behandeling kan een minder voorkomende onderliggende oorzaak suggereren. Het volgen van de bloedarmoede met een vervolglaboratoriumanalyse van het bloed helpt om te waken tegen een gemiste diagnose en zorgt er ook voor dat behandelingsmaatregelen niet vroegtijdig worden opgegeven op basis van alleen de symptomen.
