De National Institutes of Health (NIH) definieert geheugenverlies op de lange termijn als een moeilijk geheugen voor gebeurtenissen die zich in het verleden hebben voorgedaan. Lange-termijnherinneringen worden gevormd wanneer kortetermijngeheugens, of niet-permanente herinneringen, worden geconsolideerd in de hippocampus, een hersenstructuur die zich bevindt in de mediale temporale kwab; zodra de herinneringen geconsolideerd zijn, zijn ze onafhankelijk van de hippocampus beschikbaar in de neocortex, waar ze kunnen worden teruggevonden. Wanneer een patiënt langdurig geheugenverlies heeft, heeft hij problemen met het oproepen van opgeslagen herinneringen, en niet met het maken van nieuwe herinneringen.
Typen herinneringen
Het Helpguide.org-artikel "Uw geheugen verbeteren - Tips en technieken om het geheugen te verbeteren", stelt dat herinneringen op de lange termijn drie soorten herinneringen kunnen zijn: episodisch, semantisch en procedureel. Zowel episodische als semantische herinneringen zijn bewuste herinneringen, die een actieve gedachte vereisen om te onthouden; procedurele herinneringen, aan de andere kant, kunnen onbewust worden opgeroepen. Episodische herinneringen gaan over ervaringen, semantische herinneringen zijn feitelijke gegevens en procedurele herinneringen zijn vaardigheden en routines.
Brain Locatie
Langdurige herinneringen worden opgeslagen in de neocortex, een deel van de hersenschors die verantwoordelijk is voor hogere functies in de hersenen, volgens Helpguide.org. De neocortex heeft afzonderlijke onderdelen voor verschillende functies; er zijn bijvoorbeeld gebieden in de neocortex voor taal, sensatie, beweging en probleemoplossing. Wanneer een deel van de neocortex beschadigd is, zal de patiënt de bijbehorende herinneringen verliezen. Als het taalgebied van de neocortex bijvoorbeeld is gewond, kan de patiënt langdurig verlies van semantische taalherinneringen hebben.
Stressoorzaken
Stress is een grote factor bij langdurig geheugenverlies. Het Franklin Institute stelt dat tijdens een stressvolle gebeurtenis, de hersenen het hormoon cortisol afgeven. In grote hoeveelheden, zoals van langdurige stress, kan cortisol de hersenen beschadigen. Cortisol interfereert met neurotransmitters, waardoor het moeilijk wordt voor de patiënt om herinneringen op lange termijn op te halen. Dit type geheugenverlies op de lange termijn kan tijdelijk zijn, als de patiënt in staat is haar stressniveau te beheersen.
Andere oorzaken
Bepaalde ziekten en verwondingen kunnen geheugenverlies op de lange termijn veroorzaken door de neocortex te beschadigen; deze aandoeningen kunnen echter permanent geheugenverlies op de lange termijn veroorzaken. De NIH stelt dat lichamelijk letsel, zoals hoofdtrauma, het langetermijngeheugen kan beïnvloeden; Andere mogelijke oorzaken voor neocortex laesies zijn hersentumoren en beroertes. Gebruik van stoffen, zoals overmatig alcoholisme en degeneratieve ziekten, zoals de ziekte van Alzheimer, kan ook leiden tot langetermijngeheugenverlies.
Behandeling
Een patiënt met langdurig geheugenverlies kan de ernst van zijn symptomen helpen verminderen door mentaal actief te blijven of door te doen wat Helpguide.org beschrijft als 'neurobische' activiteiten. Een manier om herinneren te verbeteren, is door informatie te repeteren, waarbij de patiënt herhaaldelijk belangrijke inhoud verwerkt. Het gebruik van mnemonische apparaten, waarbij associaties worden gebruikt om items te onthouden, kan ook helpen. De patiënt kan informatie versterken door meerdere zintuigen te gebruiken, zoals hardop hardop schrijven. Het vergroten van de hoeveelheid aandacht die wordt gebruikt bij het bestuderen van iets kan helpen bij later herinneren, omdat dit de neurale verbindingen zal versterken.
