Volgens het oude kinderlied is het dijbeen verbonden met het heupbot. Genetica en traumatische gebeurtenissen spannen echter soms samen om dat verband nogal zwak te maken. Heupdislocatie treedt op wanneer uw dijbeen of dijbeen uit uw heupbot of acetabulum glijdt. Behandel een heupdislocatie bij een volwassene of een kind na een trauma als medisch noodgeval. Uw arts zal waarschijnlijk een orthopedist raadplegen, een arts die gespecialiseerd is in het bewegingsapparaat. Hip dislocatie snijdt over alle leeftijdsgroepen, inclusief kinderen. Het kan ernstige pijn veroorzaken. De behandeling varieert afhankelijk van de ernst van uw verwonding en de oorzaak.
Soorten dislocatie
Artsen herkennen twee subcategorieën van heupdislocatie: inheemse en totale gewrichten. Bij volwassenen is inheemse heupdislocatie meestal het gevolg van hoog energetisch trauma, zoals een auto-ongeluk, in tegenstelling tot trauma met lage energie (bijv. Val van staan). De meest traumatische heupdislocaties doen zich voor wanneer de bovenkant van uw dijbot naar achteren duwt in wat artsen een latere dislocatie noemen. Dislocaties kunnen ook optreden wanneer het bot naar voren wordt geduwd, een anterieure dislocatie wordt genoemd, of wanneer de heupkom breekt en de heupkop in de fractuur wordt verplaatst. Totale gewrichtsdislocatie vindt plaats wanneer de dijbeenbal, die zich aan de bovenkant van uw dijbeen bevindt, loskomt en zich buiten uw prothetische heupkom beweegt.
Bij kinderen kunnen ontwikkelingsstoornissen of neuromusculaire aandoeningen inheemse heupdislocatie veroorzaken. Ontwikkelingsdysplasie van de heup verwijst naar een aandoening die abnormale vorming van de heupkop, de bovenkant van uw dijbot en / of het heupkomstuk veroorzaakt. De aandoening leidt tot onjuiste plaatsing van de heup en mogelijke chronische dislocaties die voor de geboorte kunnen beginnen. Neuromusculaire aandoeningen kunnen ook leiden tot abnormaal gevormde heupgewrichten die chronisch kunnen ontwrichten. Deze patiënten hebben vaak spier- of botoperaties nodig om de dislocatie te helpen corrigeren of voorkomen.
Behandeling
Ontwikkelingsdysplasiepatiënten ontvangen over het algemeen een steun die bekend staat als een Pavlik harnas. Als het harnas faalt, krijgen patiënten een cast nadat de heup is verplaatst, meestal in een operatiekamer. Als het gieten mislukt, kan de chirurg een procedure uitvoeren zoals peesafgifte, waarbij de pezen worden uitgerekt en verlengd. Sommige patiënten kunnen zelfs bekken- of femorale osteotomieën vereisen, procedures die het bot chirurgisch opnieuw uitlijnen.
Als u op zoek bent naar een heupdislocatie in een eerste hulpafdeling voor een geboren of totale heup na een traumatische gebeurtenis, probeert de arts eerst een vermindering van het bot of de totale heup in de sok, meestal uitgevoerd met de patiënt onder sedatie. De heup wordt vervolgens door een bewegingsbereik gehaald om de stabiliteit te testen. De beenlengtes worden gecontroleerd om er zeker van te zijn dat ze even zijn. Als de procedure niet succesvol is, kan de patiënt een operatie nodig hebben.
Sommige patiënten moeten in een knie-immobilisatiesysteem of brace worden geplaatst om hun bewegingsbereik te beperken om een andere dislocatie te voorkomen. Patiënten met acetabulumfracturen, waarbij de femorale kop zich verplaatst in het gebroken acetabulum, kunnen ook skeletale tractie vereisen, of het gebruik van gewichten die tegen de dislocatie of breuk trekken om de uitlijning te helpen verbeteren voordat de acetabulum in de operatiekamer wordt hersteld.
Recidiverende dislocatie of tekenen van falen in de prothetische componenten van de totale heup vereisen vaak een revisieoperatie, vervanging van versleten eerder geïmplanteerde delen.
complicaties
Als een inheemse heupdislocatie niet wordt verplaatst, kan de bloedtoevoer naar uw dijbeen worden aangetast, resulterend in celdood en mogelijk langdurige gevolgen voor de gezondheid, zoals osteonecrose en osteoartritis van de heup.
Traumatische heupdislocaties kunnen heupzenuwbeschadigingen veroorzaken of resulteren in breuken van de heupkop, de femurhals of heupkom. Andere verwante verwondingen door supersnel trauma omvatten ligamentletsel in de knie.
Ongeveer 1 tot 4 procent van de totale patiënten met heupprothesen - degenen die een gewrichtsvervangende operatie hebben ondergaan - lijden aan een dislocatie, waarvan de meerderheid posterieure dislocaties zijn. Tot 16 procent van revision total hip-artroplastiepatiënten zal een dislocatie hebben.
