Voor professionele fietsers kan de keuze van pedalen de prestaties en veiligheid verbeteren. Hoewel de meeste professionals kiezen voor klikpedalen, hangt het gebruikte pedaaltype meestal af van het type fietsen dat de fietser de voorkeur geeft. Racecoureurs en mountainbikers hebben de neiging om verschillende soorten klikpedalen te gebruiken, afhankelijk van de sport, terwijl indoor sprinters niet-klikloze soorten kunnen achterlaten voor tenen of riemen.
Pedaal geschiedenis
Vóór de jaren 80 waren er twee soorten pedalen: platformpedalen en tenclips of bandjes. Platformpedalen zijn aan beide zijden plat en maken eenvoudig duwen tijdens het trappen mogelijk. Teenklemmen en -riemen werden geïntroduceerd om ervoor te zorgen dat de voeten van een rijder op het pedaal blijven zitten, waardoor de pedaalefficiëntie verbetert. In het begin van de jaren tachtig werden klikpedalen bedacht op basis van snel losmakende skibindingen, met de belofte van een veiliger racepedaal met nog efficiënter trappen. Tegen 1989 maakten de meeste rijders in de Tour de France gebruik van klikloze pedalen.
Cliploze pedalen
Cliploze pedaalsystemen bestaan uit pedalen en gespecialiseerde schoenen met een schoen. De schoenplaatjes in de schoenen klikken in de pedalen en bevestigen de schoen aan het pedaal zoals bij teenclips, maar zonder een riem om vast te maken. Net als teenclips geven klikloze pedalen de motorrijders meer kracht tijdens het klimmen of accelereren omdat de schoen het pedaal nooit verlaat. In tegenstelling tot bijclips maken klikloze pedalen het in- en uitstappen snel en veilig. Om te ontkoppelen, draaien fietsers gewoon hun hakken weg van de fiets om de schoenplaatjes los te maken van de pedalen in plaats van de riem los te maken. Cliploze pedalen zijn er in twee soorten: wegpedalen en mountainbiketrappen.
Road Racing
Wegpedalen zijn ontworpen om efficiënt en aerodynamisch te zijn. Schoenplaatjes en pedalen hebben meestal een patroon met drie gaten. De pedalen zijn licht van gewicht en de schoenplaatjes kunnen slechts op één kant van het pedaal klikken. De andere kant is vlak en gepolijst om de aerodynamica te verbeteren. Schoenen voor wegraces zijn licht en stijf. Ze hebben meestal platte, gestroomlijnde buitenzolen. De schoenplaatjes steken uit de schoen, waardoor ze moeilijk in te lopen zijn terwijl ze niet op de fiets staan.
Mountain biking
Cliploze pedalen die worden gebruikt voor mountainbiken worden ook wel 'looppedalen' genoemd vanwege de gebruikte schoenen. Schoenen hebben verzonken klampen en zwaardere buitenzolen met loopvlak, zodat fietsers gemakkelijk kunnen rondlopen terwijl ze niet op de fiets zijn. Pedalen zijn meestal zwaarder om harder terrein te weerstaan en zijn meestal dubbelzijdig, zodat de rijders aan beide kanten van het pedaal kunnen klikken. Schoenplaatjes en pedalen hebben meestal een tweetandig ontwerp, waardoor ze iets gemakkelijker kunnen worden losgelaten dan wegpedalen. Sommige renners, zoals mountainbiketrainer James Wilson, geven de voorkeur aan platte platformpedalen aan klikloze systemen, deels omdat klikloze systemen die niet snel worden vrijgegeven, kunnen bijdragen aan crashes.
Spoor sprinten
Snelle sprintfietsers hebben het tegenovergestelde probleem van mountainbikers: schoenen die loskomen tijdens het rijden op hoge snelheden kunnen ongelukken veroorzaken. Hoewel klikloze systemen de efficiëntie vergroten voor een snellere acceleratie, blijven schoenen misschien niet onder de kracht van sprinters geklemd. In tegenstelling tot wegracers en mountainbikers hoeven baanfietsers hun voeten niet van de pedalen te halen. Wegens dit, kiezen sommige sprinters van tenen voor teen slips of riemen, die de voet stevig op het pedaal houden en het risico van uitglijden verminderen.
