Mononatriumglutamaat is een algemeen voedseladditief en smaakversterker dat gedurende ongeveer een eeuw in de handel wordt gebruikt. Zoals vele levensmiddelenadditieven, is het gekoppeld aan een verscheidenheid aan gezondheidsproblemen, waaronder obesitas, voedselverslaving, migraine en andere neurologische aandoeningen. Hoewel het is geclassificeerd als "algemeen als veilig beschouwd" door de Amerikaanse Food and Drug Administration, geloven sommige onderzoekers dat MSG toxische effecten in het menselijk lichaam heeft.
MSG geschiedenis
MSG is een natriumzout van glutaminezuur, een van nature voorkomend aminozuur. Het werd voor het eerst geïsoleerd uit zeewierextract door een Japanse onderzoeker in 1907. Chefs realiseerden zich al snel dat MSG een smakelijk, smaakversterkend effect gaf wanneer het werd toegevoegd aan voedingsmiddelen. Kort daarna werd MSG-poeder gepatenteerd door Ajinomoto Corporation uit Japan in 1909 en verkocht als smaakversterker. MSG werd in 1947 in de Verenigde Staten geïntroduceerd onder de naam Ac'cent. MSG werd berucht als een verdacht middel dat verschillende symptomen veroorzaakte bij mensen die aten in Chinese restaurants. Desalniettemin wordt MSG nu door vrijwel alle fastfoodketens gebruikt en is het te vinden in een breed scala aan voedingsmiddelen.
Algemene effecten van MSG
MSG is een bekende verbinding in onderzoekskringen die worden gebruikt om ratten te mesten voor experimenten, omdat het de insulineproductie drastisch verhoogt. Volgens "Contemporary Nutrition" geeft de voedingsadditievenindustrie direct toe dat MSG verslavende eigenschappen heeft en mensen ertoe kan aanzetten om aan te komen, maar zij rechtvaardigen het gebruik ervan door te beweren dat dit gunstig kan zijn voor ouderen die soms ondervoed zijn. Glutamaat, het hoofdbestanddeel van MSG, is de primaire exciterende neurotransmitter in de hersenen en het is in verband gebracht met neurologische symptomen wanneer het in overmaat wordt ingenomen.
Potentiële neurologische effecten van MSG
Neurotransmitters, zoals glutamaat, zijn belangrijk voor chemische communicatie in de hersenen, waar ze zeer zorgvuldig worden uitgebalanceerd en beheerd. Overmatige hoeveelheden van een neurotransmitter kunnen er echter voor zorgen dat het een excitotoxine wordt, een stof die cellen tot het punt van schade overhaalt. Volgens een artikel gepubliceerd in een 2001 nummer van "Archives of Neurology", wanneer de balans van glutamaat verstoord is, kan deze stof neurotoxisch worden, leidend tot enzymatische watervallen die resulteren in celdood. Neurologische aandoeningen waarvan sommige onderzoekers beweren dat ze mogelijk geassocieerd zijn met MSG, omvatten migraine, epileptische aanvallen, autisme, aandachtstekortstoornis, hyperactiviteit, de ziekte van Alzheimer, de ziekte van Lou Gehrig, multiple sclerose en de ziekte van Parkinson. Volgens een uitgave uit 2007 van het "European Journal of Clinical Nutrition" concludeerde een internationaal team van experts echter dat MSG "onschadelijk voor de hele bevolking" was. Zij verklaarden dat 16 mg / kg lichaamsgewicht per dag de veilige limiet was voor MSG-consumptie.
Omvang van MSG in voedsel
MSG is wijdverspreid, te vinden in duizenden voedingsproducten, met name bereide voorraden en soepen, kruiderijen, specerijen zoals barbecuesaus en saladedressings, veel conserven, maar ook in snacks zoals aardappel- en tortillachips. MSG wordt nu zelden als zodanig vermeld op ingrediëntlabels vanwege de negatieve kijk van het publiek. In plaats daarvan kan het worden vermeld als gehydrolyseerd plantaardig of plantaardig eiwit, plantaardig proteïne-extract, gistextract of getextureerd eiwit, onder andere termen, volgens 'Voeding en volksgezondheid'.
