Het ei
Tenzij een surrogaatmoeder van plan is haar eigen ei te gebruiken (en dus biologisch verwant is aan het kind), kan zwangerschap alleen plaatsvinden door in-vitrofertilisatie of IVF. De eerste stap in het proces: het maken en ophalen van het ei. Dit omvat meestal de stimulatie van de eierstokken van de moeder van het toekomstige kind (niet de draagmoeder) met behulp van een soort vruchtbaarheidsmedicijn. Op deze manier produceren de eierstokken van de vrouw een aantal eieren, die een arts vervolgens zal ophalen tijdens een chirurgische procedure die bekend staat als transvaginale echografie aspiratie. De procedure is eenvoudig: de arts verwijdert de eitjes uit de eierstok met behulp van een naaldachtig zuigapparaat. De eieren worden vervolgens zorgvuldig in een incubator geplaatst.
Het sperma
De vader moet dan de artsen een bepaald aantal van zijn sperma geven. Het sperma wordt gescheiden van het sperma en vervolgens in de incubator geplaatst met de eieren van de moeder. Het duurt meestal slechts enkele uren voordat bevruchting optreedt. De bevruchte eieren worden over het algemeen enkele dagen waargenomen - misschien twee of drie - voordat de volgende stap in het proces plaatsvindt: overbrenging naar de draagmoeder.
De overdracht
Het embryo of de embryo's die het resultaat zijn van de bevruchting worden vervolgens in een druppel vloeistof geplaatst - wat zorgt voor een groot kussen - en vervolgens voorzichtig in een spuitbuis gezogen. De buis wordt ingebracht in de vagina van de draagmoeder en helemaal in de baarmoeder van het surrogaat. Het surrogaat blijft dan enkele uren in rusttoestand, zodat het embryo zich zo gemakkelijk mogelijk in zijn nieuwe huis kan vestigen. Het doel: het embryo hecht zich stevig aan de baarmoederwand (implantatie genaamd). Als dit gebeurt, kan de surrogaatmoeder officieel zwanger worden verklaard.
