Arginine beïnvloedt veel verschillende fysiologische processen. Het gebruik van argininesupplementen verbetert je gezondheid, volgens een rapport uit maart 2010 in het "Journal of Cardiovascular Pharmacology and Therapeutics." Arginine-geïnduceerde verhogingen van menselijk groeihormoon, HGH, kunnen deze effecten veroorzaken. Je hypofyse maakt HGH vrij om weefselherstel mogelijk te maken, dus het verhogen van de groeihormoonspiegels met arginine kan je helpen genezen. Toch kan arginine bij sommige mensen bijwerkingen veroorzaken; overleg daarom met uw arts voordat u aminozuursupplementen inneemt.
Korte termijn arginine verhoogt HGH
Veel stoffen verhogen het groeihormoon, maar verschillende mechanismen bemiddelen deze veranderingen. Arginine verhoogt bijvoorbeeld het groeihormoon door een natuurlijke remmer van HGH te blokkeren, volgens een rapport uit februari 2002 in het "European Journal of Endocrinology." Dit effect kan onmiddellijk na de inname van arginine optreden of het kan uren duren voordat het verschijnt. Een studie gepresenteerd in het februari 1999 nummer van "Growth Hormone and IGF Research" behandelde deze vraag bij gezonde mannen. Vrijwilligers ontvingen een infusie van 30 minuten van arginine of zoutoplossing. Ten opzichte van een placebo veroorzaakte het supplement een onmiddellijke toename van het groeihormoon. Deze bevinding suggereert dat arginine onmiddellijk somatostatine blokkeert - de natuurlijke remmer van groeihormoon.
Lange termijn arginine verhoogt HGH
Sommige studies hebben aangetoond dat de kortetermijneffecten van arginine met de tijd verdwijnen. Een rapport uit juni 2009 in "Fundamentele en klinische farmacologie" onthulde dat HGH onveranderd bleef gedurende een maand van infusie met arginine bij gezonde volwassenen. Toch contrasteren gegevens van meer gecontroleerde onderzoeken met dieren met deze bevinding. Een experiment beschreven in de editie van juni 2011 van het "Neuroscience Bulletin" gemeten door arginine geïnduceerde veranderingen in groeihormoon bij ratten. De knaagdieren kregen dagelijks een infuus van het supplement of een placebo voor een maand. Dieren die arginine kregen, hadden aan het einde van het onderzoek hogere niveaus van groeihormoon. Het supplement had ook anabole effecten omdat het de botafmeting van de dieren verhoogde. Aanvullende tests blijven nodig om deze verschillen op te lossen.
Arginine verhoogt HGH tijdens inspanning
Arginine beïnvloedt ook HGH tijdens sommige soorten stress. Een rapport uit november 1996 in het "European Journal of Endocrinology" toonde aan dat het opzettelijk verlagen van de bloedsuikerspiegel van gezondheidsvrienden die arginine kregen, de HGH-niveaus niet verhoogde. Toch lijkt het innemen van arginine tijdens intensieve training het groeihormoon betrouwbaar te verhogen. Een onderzoek dat werd aangeboden in de februari-editie van het Journal of Nutrition, keek naar de impact van een enkele aanval. De deelnemers ontvingen arginine of een placebo tijdens het opheffen van het gewicht. Het supplement, ten opzichte van een placebo, verhoogde verder de normale door inspanning geïnduceerde toename in HGH. De inname van arginine veroorzaakte geen allergische reacties.
Arginine onthult HGH-tekort
De betrouwbare toename van groeihormoon als gevolg van het innemen van arginine kan dienen als een diagnostische marker. Artsen beschouwen patiënten die geen door arginine geïnduceerde verhogingen van HGH vertonen om een hypofysestoornis te hebben, volgens een beoordeling uit februari 2008 in "Growth Hormone and IGF Research." Interessant is dat verschillende HGH-responsen op arginine artsen kunnen helpen een juiste diagnose te stellen. Een experiment gepubliceerd in de editie van april van "Clinical Endocrinology" testte deze hypothese bij patiënten met de ziekte van Parkinson of meervoudige systeematrofie. Het is vaak moeilijk voor artsen om onderscheid te maken tussen deze twee medische aandoeningen. In de studie ontvingen deelnemers arginine tijdens een enkele testsessie. Deze behandeling veroorzaakte grote HGH-stijgingen in gezonde controles en bij patiënten met de ziekte van Parkinson. Toch vertoonden patiënten met meervoudige systeematrofie een veel kleinere respons.
