De verschillen en overeenkomsten tussen Engels en Westers rijden zijn talrijk. Westerse rijprincipes zijn terug te voeren tot ongeveer 400 voor Christus. Xenophon, een Griekse soldaat en historicus, wordt beschouwd als de grondlegger van de moderne rijkunst. Engels rijden wordt over de hele wereld gedaan en is al eeuwenlang, met enkele variaties. Het wordt beschouwd als de formele of traditionele vorm van paardrijden.
uitrusting
Engelse tack gebruikt voor racen. De tack die wordt gebruikt voor de verschillende technieken is heel anders. Het westernzadel is veel groter, zwaarder en heeft een hoorn aan de voorkant. Het is ook comfortabeler om lange periodes te zitten. Het grotere westerse zadel biedt meer stabiliteit, vooral op ruw terrein. Het Engelse zadel is veel kleiner, lichter en platter met metalen stijgbeugels. Het Engelse zadel is ontworpen voor ongehinderde paardenbewegingen. Er is een grote verscheidenheid aan bits in westerse apparatuur. Sommige daarvan worden beteugeltjes genoemd, sommige zijn schadelijk voor het paard. Snaffle-bits en hackamores zijn ook veelvoorkomende opties. De teugels zijn verdeeld in Western rijden, traditioneel uit Texas en met één hand vastgehouden. Engelse teugels zijn aan het eind vastgemaakt en met beide handen vastgehouden. Bits voor Engels rijden zijn meestal het Weymouth-hoofdstel of Pelham-bit. Het Engelse hoofdstel heeft een trensbit en een trottoirbit met een hoofdstel voor elk en een dubbele set teugels.
westelijk
Westernzadel gebruikt voor het werken van vee. Western riding evolueerde in het Amerikaanse Westen meestal op veeboerderijen. Er zijn verschillen in uitrusting en rijstijl tussen de westerse staten. De westerse ruiter gebruikt één hand om de teugels te hanteren, en gebruikt zijn en nek reining om het paard te besturen. Rijders moeten lang en ontspannen gaan zitten en met het paard meegaan. Westers rijden is gemakkelijker te leren dan Engels rijden, en het is moeilijker om over te schakelen op Engels rijden vanuit het westen. Evenementen voor westernrijden zijn barracen, western plezier rijden, roping en endurance rijden. Gymkhana-evenementen zijn ook beschikbaar, en omvatten barrelracen, pole-bending en vlagraces. Volwassenen en kinderen mogen meedoen in Gymkhana. Elk paardenras kan worden gebruikt voor westernrijden, hoewel sommige speciaal zijn gefokt voor westernrijden, zoals Quarter Horses, Appaloosas of Paint Horses.
Engels
Engels rijden heeft veel stijlen over de hele wereld. De ruiter gebruikt beide handen om de teugels te hanteren en gebruikt deze om het paard direct door de mond te instrueren. Rijders moeten lang en recht zitten. De rijder moet balans en coördinatie gebruiken om aan boord te staan. Dit kan enige tijd duren om te leren en een tweede natuur worden. Engels rijden wordt als moeilijker te leren beschouwd, maar eenmaal geleerd is het gemakkelijker om over te dragen naar de westerse stijl. Evenementen voor Engels rijden omvatten dressuur, jager, springer en gecombineerde training. Engels paardrijden heeft ook uithoudingsvermogen. Kinderen in Engeland concurreren in Gymkhana-evenementen, die te paard spelen, zoals het grijpen van aardappelen, eieren in lepels houden of door palen weven. Volbloed paarden worden vaak gebruikt voor het Engelse rijden, samen met veel van de andere paardenrassen over de hele wereld. (Zie verwijzingen 1, 2, 3)
Conclusie
Beide rijtechnieken hebben hun doelen. Om te kiezen welke voor u is, moet u weten wat voor type rijden u wilt doen. Als je een looprace wilt, leer je Western te rijden. Als je wilt springen, leer je Engels te rijden. De ene is niet beter dan de andere. Ze evolueerden voor verschillende doeleinden. Engels is meer formeel, westers, meer casual. Het zou moeilijk zijn om Engels te rijden tijdens het werken met vee; er is geen hoorn om een touw rond te wikkelen. Springen met een westernzadel zou ook niet goed werken, omdat het zadel te zwaar zou zijn. Sommige mensen kiezen ervoor om beide kanten op te leren rijden. Er zijn voor- en nadelen van beide. De uiteindelijke keuze is aan u.
