De medische term die een verlangen beschrijft om te kauwen of ijs te eten is pagophagia. Hoewel het eten van ijs op zichzelf niet gevaarlijk is, is een verlangen naar ijs soms een symptoom van ijzertekort. Als u dit symptoom ondervindt, neemt u contact op met uw zorgverlener om uw bloedijzerwaarden te laten testen.
Pagophagia en Pica
Pica verwijst naar hunkeren naar ongebruikelijke en niet-voedingsstoffen. Kauwen op ijs, of pagophagia, is een soort pica. Andere soorten omvatten hunkeren naar klei, maïszetmeel en papier. Pica komt veel voor bij kinderen. Bij volwassenen kan dit duiden op een emotionele toestand, zoals stress of een obsessief-compulsieve stoornis. De behoefte aan ijs wordt geassocieerd met ijzertekort, hoewel de oorzaak van het verlangen onbekend is, volgens MayoClinic.com.
Behandeling
Kauwen op ijs geneest geen ijzertekort omdat ijs het mineraal niet bevat. Om het ijzergehalte te verhogen, moet je de hoeveelheid ijzerrijk voedsel in je dieet verhogen of ijzersupplementen nemen. Uw behandeling zal afhangen van uw leeftijd, gezondheid en de oorzaak van uw ijzertekort. Werk samen met uw arts om ijzertekort te diagnosticeren en te behandelen. Afgezien van een voedingsdeficiëntie, kunnen lage ijzerniveaus worden veroorzaakt door verschillende onderliggende aandoeningen, waaronder chronische bloedingsaandoeningen.
Andere tekenen van laag ijzergehalte
In de vroege stadia kan ijzertekort geen zichtbare symptomen veroorzaken. Naarmate de ijzeropslag van uw lichaam verder opraakt, kunt u zwakte, vermoeidheid en problemen ondervinden bij het warm blijven. Je hebt misschien moeite met concentreren en kinderen vertonen een langzame cognitieve ontwikkeling. Een slechte immuunfunctie en gevoeligheid voor infecties komen ook vaak voor.
Groups at Risk
Mensen uit bepaalde groepen met een hoog risico moeten routinematig worden gescreend op laag ijzer. Als u tot een risicogroep behoort, let dan vooral op tekenen van ijzertekort, zoals een verlangen naar ijs. Zwangere vrouwen raken vaak tekort aan ijzer als gevolg van snelle groei en hun groeiende bloedtoevoer. Jonge kinderen lopen risico, met name tussen de 6 maanden en 3 jaar vanwege de snelle groei en het lage ijzerverbruik bij de voeding. Adolescente meisjes en vrouwen in de vruchtbare leeftijd lopen risico omdat ijzer verloren gaat door de menstruatie.
