Appelmoes wordt gemaakt door appels in vloeistof te koken en ze vervolgens door een voedselmolen te pureren. Water of sap worden meestal als vloeistof gebruikt. Nadat de appels zijn gepureerd, kan suiker of kaneel worden toegevoegd om de smaakstof naar wens aan te passen.
pH niveaus
De pH-schaal meet hoe zuur een stof, meestal een chemische stof, voedsel of lichaamsecretie is. Hoe meer waterstofionen een stof heeft, hoe zuurder deze is en hoe lager de pH zal zijn op genummerde schaal. Een pH kan variëren van 0 tot 14, waarbij nul extreem zuur is en 14 extreem alkalisch is, wat in sommige gevallen ook "basic" wordt genoemd. Water en speeksel hebben een pH van zeven, wat betekent dat ze neutraal zijn - noch zuur of basisch.
Appelmoes
Appels, het hoofdingrediënt in appelmoes, hebben een pH binnen het bereik van drie tot vier, afhankelijk van het type appel, bijv. McIntosh, gala, etc. Appelmoes heeft over het algemeen een pH van 3,1 tot 3,6., Nogmaals, afhankelijk van de soorten van appels waaruit het is gemaakt en de ingrediënten die tijdens het proces zijn toegevoegd. Sommige mensen voegen tijdens het proces citroensap toe, dat een pH van 2 heeft en kan daarom de pH van de appelmoes enigszins verlagen. Dit betekent dat appelmoes een zuur voedsel is en geen alkalisch voedsel op zich. De effecten op het lichaam zijn echter anders. Bepaalde zure voedingsmiddelen, zoals citroenen en appels, laten mineralen achter terwijl ze in het lichaam worden afgebroken. Deze mineralen helpen waterstofionen in het lichaam te verwijderen, waardoor het lichaam alkalischer wordt.
Waarom Alkaline?
Veel mensen geloven in het eten van een "alkalisch dieet", hoewel dit type dieet niet wordt ondersteund door betrouwbaar wetenschappelijk bewijs. De basis voor het volgen van een alkalisch dieet is in de veronderstelling dat het westerse dieet zeer zuur is en het lichaam niet in staat is om deze sterk zure voedselinname te compenseren en de pH terug te brengen naar neutraal. Daarom zou men meer alkalisch voedsel moeten eten om de effecten van het westerse dieet om te keren.
De balans tussen lichaam en zuur
Het menselijk lichaam heeft drie systemen om het zuur-base-evenwicht te regelen en alleen met bepaalde medische aandoeningen hebben deze systemen de mogelijkheid om onvoldoende te werken. Menselijk bloed bevat buffers, stoffen die zuren en basen kunnen neutraliseren. Buffers fungeren als eerste verdedigingslinie tegen een ongelijke balans van zuur en base in het lichaam. De longen vormen de tweede verdedigingslinie. Koolstofdioxide wordt gevormd tijdens de ademhaling en wordt in het bloed overgebracht om buffers te maken, met name koolzuur en bicarbonaat. Als er te veel koolzuur wordt opgebouwd, reageren de longen door de ademhaling te verhogen en het koolstofdioxide dat het koolzuur vormt te verwijderen. Aan de andere kant, als er te veel bicarbonaat aanwezig is, reageren de longen door de ademhaling te vertragen en vast te houden aan meer koolstofdioxide. Ten slotte reguleren de nieren het zuur-base-evenwicht door de vorming van urine. Door te kiezen welke ionen moeten worden geëxtraheerd en in de urine moeten worden afgezet, helpen ze het lichaam om een neutrale pH te handhaven. Als het lichaam te zuur is, zal de urine zuur zijn omdat de nieren de waterstofionen naar buiten trekken en in de urine deponeren om te worden uitgescheiden, waardoor een neutraler bloed achterblijft.
