Als je kinderen vechten en elkaar slaan, ben je niet de enige. Ongeveer 70 tot 80 procent van de gezinnen meldt fysiek geweld tussen hun kinderen, aldus dr. Ruth Peters, auteur van 'De wet neerleggen'. Vechtende broers en zussen zijn een van de meest verontrustende problemen voor de meeste ouders en ze voelen zich vaak hulpeloos om ze te voorkomen. Siblinggevechten kunnen voorkomen als gevolg van botsende persoonlijkheden, rivaliteit, verveling, wrok of jaloezie, of om je aandacht te trekken. Hoewel je misschien het gevoel hebt dat hun gevechten niet onder jouw controle vallen, kun je ze helpen om betere sociale vaardigheden te ontwikkelen.
Stap 1
Stap in om te stoppen met vechten en slaan. Scheid de broers en zussen in dezelfde kamer of in verschillende delen van uw huis. Zelfs als er alleen sprake is van verbaal geweld zonder te slaan, is het belangrijk om het onmiddellijk te stoppen om emotionele littekens te voorkomen, die nog langer duren om te helen dan fysieke littekens, aldus dr. William Sears. Houd de broers en zussen gescheiden in hun eigen ruimtes totdat ze zijn gekalmeerd om te voorkomen dat het vechten opnieuw begint.
Stap 2
Moedig je kinderen aan om hun redenen voor het gevecht te uiten. Luister rustig naar elk kind zonder de schuld te beoordelen, wat ertoe kan leiden dat het genegeerde kind zich als een oneerlijk partij voelt. Toon empathie met beide gezichtspunten door de gevoelens van uw kinderen te herhalen. Je zou kunnen zeggen "John, je voelt dat Tom je videogame zonder toestemming speelde" en "Tom, je gelooft dat John je toestemming heeft gegeven." Door hen aan te moedigen hun boze gevoelens in burgerlijke bewoordingen te plaatsen in plaats van ze op te heffen, helpt u hen om betere communicatievaardigheden te ontwikkelen. Laat ze het goedmaken zonder verdere tussenkomst. Je zou kunnen zeggen: "Jullie twee zijn oud genoeg om dit uit te werken en vrienden te zijn."
Stap 3
Stel basisregels vast voor hoe u verwacht dat uw kinderen met elkaar omgaan en wat de consequenties zijn als u ze niet opvolgt. Laat hen weten wat niet is toegestaan - zoals slaan, schelden, vloeken of elkaar op andere respectloze manieren behandelen. Beschrijf de negatieve gevolgen als ze ongehoorzaam zijn. Het zou het verlies van een privilege moeten zijn dat belangrijk is voor de kinderen, zoals tv, mobiele telefoon of computergebruik. Je zou kunnen zeggen: "De volgende keer dat jullie elkaar slaan, zal er de rest van de nacht geen tv zijn." Voor een tiener zou je hem voor het weekend kunnen gronden.
Stap 4
Tussenbeide komen voor het gevecht begint, beveelt Sears aan. Wanneer je merkt dat een broer of zus probeert de ander te provoceren in het vechten met beledigingen of afwijkende taal, stuur hem dan een strenge waarschuwende blik tot hij stopt. Of, bied een kalme herinnering aan, zoals "Leg je kleine broertje niet neer" of "We spreken niet zo in dit gezin" of "Je zuster belt die naam is een put-down." Dit zal uw kinderen leren waar de limiet ligt op onaanvaardbaar gedrag en om het te stoppen voordat het tot vechten escaleert.
Stap 5
Wees een positief rolmodel. Kinderen weerspiegelen vaak hoe hun ouders omgaan met conflicten, meningsverschillen en stress. Vermijd vechten met je partner of anderen voor je kinderen, zelfs als je aan het bellen bent. Als je kinderen zien dat je conflicten aanpakt door te schreeuwen, afwijkende taal te gebruiken, deuren dicht te slaan of beledigend te worden, zullen ze meer geneigd zijn om meningsverschillen op dezelfde disfunctionele manier op te lossen. Stel een voorbeeld door uw kinderen te laten zien hoe u verschillen door middel van kalme gesprekken uitwerkt. Als je blijk geeft van respect voor de ander tijdens meningsverschillen, is de kans groter dat je kinderen hetzelfde gaan doen.
Tips
- Loof je kinderen altijd als ze hun conflicten oplossen en met elkaar opschieten. Je zou kunnen zeggen: "Het is geweldig hoe je je kleine broertje hielp met zijn huiswerk" of "Het was zo aardig van je om je zus het videogame te laten spelen."
waarschuwingen
- Als de gevechten tussen uw kinderen zo ernstig worden dat ze in gevaar van fysieke of emotionele schade dreigen te raken, roep dan professionele counseling in bij een professional in de geestelijke gezondheidszorg die met kinderen werkt.
