Per definitie zijn essentiële mineralen stoffen die niet door het lichaam kunnen worden vervaardigd, maar die nodig zijn om verschillende biologische processen uit te voeren. Dat klinkt duidelijk, maar de term 'mineraal' is misleidend omdat het impliceert dat het een kristallijne chemische verbinding is die wordt geproduceerd door een geologische gebeurtenis, terwijl het eigenlijk een puur, anorganisch chemisch element is. Om de verwarring te vergroten, verschillen experts over precies hoeveel mineralen essentieel worden geacht.
Minerale classificaties
Volgens MedlinePlus zijn essentiële mineralen onderverdeeld in twee classificaties: macromineralen en sporenelementen. Het lichaam heeft in grote hoeveelheden macromineralen nodig voor een optimale werking. MedlinePlus geeft een lijst van calcium, fosfor, magnesium, natrium, kalium, chloride en zwavel tussen essentiële macromineralen. Daarentegen zijn slechts kleine hoeveelheden spoormineralen nodig. Spoormineralen omvatten kobalt, koper, fluoride, jodium, ijzer, mangaan, selenium en zink.
Mineralen beschouwd als essentieel
Hoewel de meeste voedingsinstanties het erover eens zijn dat er zeven grote of macromineralen zijn, zijn er verschillen van mening over het aantal spoormineralen dat als essentieel wordt beschouwd. In een brochure met de titel "De voordelen van voedingssupplementen", geschreven voor de Raad voor Verantwoorde Voeding, bevat auteur Annette Dickinson, Ph.D., molybdeen als een essentieel sporenmineraal. MedlinePlus doet dit echter niet. Gaat het volgens Dr. Dickinson om het totaal aantal mineralen dat als essentieel wordt beschouwd op 16.
functies
Sommige van de belangrijkste essentiële mineralen, namelijk calcium, kalium en zink, worden door het lichaam gebruikt om voedsel te verteren, energie te produceren en cholesterol te reguleren. Calcium, magnesium en fosfor zijn essentieel voor gezondheidstanden, botten en bindweefsel. Volgens het National Health Museum zijn 11 sporenelementen essentieel voor groei en ontwikkeling omdat ze betrokken zijn bij zuurstoftransport en verschillende metabole functies en als katalysatoren voor enzymatische reacties dienen.
tekortkomingen
Omdat veel mineralen essentieel zijn voor een goede gezondheid, kunnen tekorten aan mineralen leiden tot ziekte. Het National Health Museum stelt dat de meest voorkomende tekortkomingen van mineralen ijzer en calcium zijn, resulterend in respectievelijk bloedarmoede en verminderde botdichtheid. Volgens Dr. Dickinson is selenium nodig om glutathion perixidase te produceren, een gebrek dat kan leiden tot oxidatieve stress en een verhoogd risico op hartaandoeningen. Een tekort aan chroom kan de opname en het gebruik van glucose verminderen. Net als calcium kan een onvoldoende inname van koper leiden tot botverlies.
Voedingsaanbevelingen
Deskundige comités, zoals de National Academy of Sciences, het Institute of Medicine en de Food and Nutrition Board, bepalen voedingsaanbevelingen voor essentiële mineralen en andere voedingsstoffen. U bent waarschijnlijk bekend met de standaard RDA of aanbevolen richtlijnen voor dagelijkse toelating. Volgens Dickinson worden voedingsaanbevelingen echter nu gegeven als DRI's of als voedingsnormen. DRI's bevatten verschillende parameters naast RDA, inclusief geschatte gemiddelde behoefte, of EAR; voldoende inname, of AI; en bovenste niveau van de aanvaardbare inname, of UL.
