Aan het bekken gerelateerde pijn kan een hardnekkig probleem zijn dat kan leiden tot weken van rust en revalidatie. Vaak worden bekkenpijn en heuppijn als een en dezelfde beschouwd door hardlopers. Wat hardlopers vaak denken dat heuppijn is, is eigenlijk pijn die het bekken aantast. Het begrijpen van de vorm en functie van het bekken kan hardlopers helpen pijn beter te identificeren en potentieel langdurig letsel te voorkomen.
Functie
Het bekken is in wezen een ringachtige botstructuur die zich bevindt nabij de onderkant van de buik en is verantwoordelijk voor het ondersteunen van het bovenlichaam. Beide zijden van het bekken bestaan uit drie botten: het ilium, het ischium en het schaambeen. Ligamenten verbinden het bekken met de onderrug; vooraan vult de bekkenbotstructuur zich aan om de schaamstreek te vormen. Een holle cup aan elke kant dient als een aansluiting voor het heupgewricht.
Identificatie
Een gewond of gebroken bekken wordt meestal gekenmerkt door pijnlijke zwelling. Door de heup of knie gebogen in een bepaalde richting te houden, wordt de pijn vaak enigszins verlicht. Röntgenfoto's kunnen soms de omvang van de verwonding bepalen, bijvoorbeeld als het een breuk of een breuk betreft. CT-scans zijn ook effectief bij het onderzoeken van de omvang van de verwonding en of omliggende bloedvaten of zenuwen ook kunnen worden beïnvloed.
Bekkenbreuk
Bekkenbreuk is een belangrijk type bekkenletsel dat lopers treft en wordt vaak verward met een getrokken spier. Een breuk treedt op wanneer plotselinge spiercontracties een klein deel van het bot wegtrekken van het ischium, waar de hamstrings zich hechten. Onder hardlopers kan dit type letsel vooral tieners treffen die nog steeds groeien.
Sacro-iliacale disfunctie
De sacro-iliacale of SI-gewrichten zijn de plaatsen waar het bekken verbinding maakt met de onderrug en aanzienlijke bekkenpijn kan veroorzaken wanneer ze gewond raken. SI-disfunctie beschrijft letsel of stress aan de SI-gewrichten die, bij hardlopers, meestal wordt veroorzaakt door overhalen, met name bij afdalingen. De conditie beïnvloedt het bekken doordat de aangedane zijde van het bot lichtjes roteert, waardoor een functioneel beenlengteverschil ontstaat, legt Cathy Fieseler uit in Running Times. Dat, op zijn beurt, oefent buitengewone druk uit op de andere kant van het bekken en kan een hardloper dwingen zijn of haar gang te veranderen om pijn te compenseren.
Behandeling
Voor bekkenfracturen omvatten niet-chirurgische behandelingsopties het nemen van vrije uren - vaak enkele maanden - om de fractuur te laten genezen. Krukken of een rollator worden tijdens deze periode gebruikt om het bekken af te houden en vrij verkrijgbare pijnstillers worden over het algemeen aanbevolen. Vaak wordt een chirurgische behandeling ingeroepen voor meer ernstige breuken die het gevolg zijn van zware letsels, en is daarom over het algemeen niet nodig voor letsel door aanlopen.
Het behandelen van SI-disfunctie vereist typisch een combinatie van pijnstillers en ijsmassage over de getroffen gebieden. Fysiotherapie is soms noodzakelijk. Wanneer de toestand verbetert, kunnen bekkenstabilisatie-oefeningen kracht opbouwen in de SI-gewrichten. Nogmaals, vrije tijd op de weg, het parcours of de loopband is een noodzakelijke voorwaarde om ten volle te profiteren van behandeling en herstel; zwembadlopen en zwemmen zijn effectieve alternatieven voor gewonde hardlopers om hun fitnessregime bij te houden zonder het bekken verder te hinderen.
