Spijsvertering is het proces waarbij voedsel wordt afgebroken tot opneembare voedingsstoffen in uw lichaam. De spijsvertering omvat uw mond, slokdarm, maag, dunne darm en dikke darm, evenals hulporganen, waaronder de pancreas, lever en galblaas. Verschillende voedingsstoffen worden opgenomen in verschillende delen van het lichaam. De vetvertering, die een spijsverteringsvloeistof, gal genaamd, vereist, begint in de dunne darm.
De basis
Gal is een spijsverteringsvloeistof die bestaat uit cholesterol, galzuren, water, kalium, natrium en bilirubine - een afvalproduct gevormd door de afbraak van rode bloedcellen. Gal, geproduceerd door de lever en opgeslagen in de galblaas, speelt een vitale rol bij de vertering van vetten. Volgens de Colorado State University produceren mensen 400 tot 800 milliliter gal per dag.
Vrijlating van gal
Tegen de tijd dat verteerd voedsel je dunne darm bereikt, wordt het verwezen naar een chymus, een mengsel van gedeeltelijk verteerd voedsel en spijsverteringssappen, zoals maagzuur. Wanneer de chymus de twaalfvingerige darm binnenkomt, het bovenste deel van de dunne darm, beginnen de spieren van de wand van je galblaas te samentrekken. Deze ritmische samentrekking brengt gal vrij in het gemeenschappelijke galkanaal, de doorgang die de galblaas met de dunne darm verbindt. Naast gal geeft de pancreas lipasen vrij, die spijsverteringsenzymen zijn die essentieel zijn voor de vertering van vet.
Creatie van Micelles
Vetten zijn hydrofoob, wat betekent dat ze niet oplossen in water. Zonder de juiste spijsverteringssappen zouden kleine vetmoleculen samenkomen in één groot molecuul vet. Gal voorkomt dat dit gebeurt. Galmoleculen bevatten een hydrofoob uiteinde, evenals een hydrofiel of waterabsorberend uiteinde. Wanneer de gal de dunne darm binnengaat, hechten zich galmoleculen aan het vetmolecuul. Het vetmolecuul absorbeert het hydrofobe uiteinde van het galmolecuul, waardoor het hydrofiele uiteinde als een staart uit het vetmolecuul kan uitsteken. Dit hydrofiele uiteinde stoot andere vetmoleculen af, waardoor ze niet met elkaar kunnen worden gecombineerd. Deze gecoate vetmoleculen worden bekend als micellen.
Voltooiing van Fat Digestion
Zodra vetmoleculen worden omgezet in micellen, beginnen de lipase-enzymen van de pancreas de vetmoleculen af te breken tot vetzuren en monoglyceriden, die vetzuren zijn die glycerol bevatten. Deze stoffen kunnen de wand van de dunne darm passeren, waar ze de darmcellen binnengaan die epitheelcellen worden genoemd. In de epitheelcellen worden vetzuren en monoglyceriden omgezet in triglyceriden en vervolgens gecoat met eiwit. De eiwitdeklaag maakt deze moleculen, die nu chylomicronen worden genoemd, in water oplosbaar. Chylomicrons komen in uw lymfevatenstelsel en reizen dan naar uw bloedbaan, waar uw lichaam ze kan gebruiken.
