Het eten van een gezond dieet, lichaamsbeweging, gewichtsbeheersing, voldoende slaap en stressmanagement vormen de basis voor een goede gezondheid. Zowel dieetaanpassingen als lichaamsbeweging blijken van nut te zijn bij het beheer van IBS. Het wordt meestal geadviseerd om te werken met een geregistreerde diëtiste die deskundig is in het voedingsmanagement van IBS.
IBS en eten
Patiënten met IBS associëren hun symptomen vaak met het eten van een maaltijd. Onderzoek toont aan dat de overgrote meerderheid van de patiënten met IBS hun dieet beperken om de symptomen te verbeteren of te voorkomen. Echte voedselallergieën komen niet vaak voor in IBS. Voedingsintoleranties of gevoeligheden worden daarentegen vaak gemeld.
Geregistreerde diëtisten
Een gezond dieet is een basis van gezond leven en gewichtsbeheersing. Bovendien wordt interventie via de voeding nu beschouwd als een onderdeel van het primaire beheer van IBS. Het is belangrijk om een ​​geregistreerde diëtist die bekend is met de dieetbehandeling van IBS in het zorgteam van de patiënt op te nemen. Drie van deze diëtisten bieden nuttige voorlichting aan patiënten via hun internetsites en publicaties: Patsy Catsos (//www.ibsfree.net/), Kate Scarlata (//www.katescarlata.com/) en Paula Gallagher (//thegutsyrd.squarespace.com /).[MR1]
Dieetinterventie in IBS
Er is wetenschappelijk bewijs dat diëten ondersteunt voor PDS-patiënten die glutenvrij en laag in fermenteerbare koolhydraten zijn, waaronder oligosacchariden, disachariden, monosachariden en polyolen (FODMAP's). Lactosebeperking kan ook gunstig zijn.
Gluten is het eiwitbestanddeel van tarwe, gerst en rogge. Wanneer mensen met coeliakie gluten opnemen, reageert het lichaam met een immuunrespons die uiteindelijk de dunne darm beschadigt. Zelfs voor IBS-patiënten zonder coeliakie of een echte glutenallergie kunnen symptomen van diarree en een opgeblazen gevoel een glutenvrij dieet verbeteren of oplossen. Het is nog niet duidelijk of het potentiële voordeel verband houdt met gluten, fructanen of andere eiwitten die bij IBS-patiënten symptomen zouden kunnen veroorzaken. Een "nocebo" -reactie op gluten kan ook optreden, versterkt door wijdverspreide negatieve mediaberichten, die kunnen bijdragen tot de waargenomen nadelige effecten van het eten van glutenbevattend voedsel.
Korte keten, slecht geabsorbeerde, hoogst fermenteerbare koolhydraten zijn gezamenlijk bekend als FODMAP's, die worden gevonden in voedingsmiddelen zoals tarwe, uien, sommige soorten fruit en groenten, sorbitol en sommige zuivelproducten. FODMAP's leiden tot verhoogde secretie en fermentatie van dunne en dikke darm in het darmkanaal, wat leidt tot verhoogde productie van vetzuren en gas met een korte keten. FODMAP's zijn een veel voorkomende oorzaak van maaltijdgerelateerde symptomen bij IBS, maar ze veroorzaken doorgaans geen symptomen van het maagdarmkanaal bij gezonde volwassenen, met uitzondering van toegenomen winderigheid.
Ongeveer 70 procent van de IBS-patiënten kan een verbetering van de symptomen zien door het eten van een dieet met weinig FODMAP's, ongeacht het IBS-subtype. Het low-FODMAPs-dieet is niet bedoeld als levenslang dieet. Degenen die reageren op volledige FODMAP-uitsluiting moeten geleidelijk voedingsmiddelen die FODMAP's bevatten, weer in hun dieet opnemen om de mate van voedingsbeperkingen te bepalen die nodig zijn om het symptoomvoordeel te behouden. Er zijn op dit moment weinig langetermijneffect- of veiligheidsgegevens voor het dieet met weinig FODMAPs.
Er zijn twee soorten gevoeligheid voor zuivelproducten: melkallergie voor eiwitten (wei en caseïne), die bij volwassenen zeldzaam is, en lactose-intolerantie, wat gebruikelijk is. Lactase is het enzym dat lactose verteert, wat de suiker in zuivelproducten is. Als lactasedeficiëntie aanwezig is, kan het beperken van lactosebevattende voedingsmiddelen nuttig zijn.
Er is steeds meer bewijs dat het voedingspatroon het darmmicrobioom sterk beïnvloedt. SIBO kan reageren op vasten of een elementair dieet, en het eten van een dieet met een lage FODMAP of een vergelijkbaar koolhydraatbeperkt dieet kan het risico van terugval na elke behandeling verminderen.
Oefening
Onderzoek toont aan dat lichamelijk actieve mensen hun ingewanden vaker bewegen en een snellere verplaatsing van ontlasting door de dikke darm hebben dan personen die sedentair zijn. Een recente studie toonde aan dat een gestructureerde inspanningsinterventie leidde tot grotere verbeteringen in algemene IBS-symptomen dan de gebruikelijke zorg. Fysiek inactieve IBS-patiënten zouden moeten werken om hun fysieke activiteit te verhogen. Een eenvoudige aanbeveling om te beginnen is om op de meeste dagen van de week minstens 30 minuten te lopen. Afstand en tempo kunnen geleidelijk worden verhoogd.
EnteraGam
EnteraGam is een recept waarvoor een medisch voedingsproduct nodig is voor het dieetmanagement van darm- of darmproblemen (ook wel enteropathie genoemd), waaronder IBS-D en inflammatoire darmaandoening. EnteraGam bindt op unieke wijze microbiële componenten, zoals toxinen die door bacteriën vrijkomen die de darmomgeving verstoren. Dit helpt voorkomen dat ze de darmwand binnendringen, wat chronische losse en frequente ontlasting kan veroorzaken bij mensen met IBS.
EnteraGam wordt niet geabsorbeerd en werkt in de darmen om de functie te verbeteren, inclusief absorptie, immuunfunctie en permeabiliteitsafwijkingen ("leakiness"). Het hoofdingrediënt van EnteraGam is een eiwit dat werkt met de afweer van het lichaam in de darm. Dit eiwit is van het serum afgeleid immunoglobuline / eiwitisolaat van runderen (SBI), dat bestaat uit rundereiwitten (voornamelijk immunoglobuline-IgG). EnteraGam bevat geen zuivelproducten, zoals lactose, caseïne of wei. Het is glutenvrij, kleurloos en soja-vrij.
