Twee entiteiten die letselstatistieken samenstellen voor de ongeveer 380.000 mannelijke en vrouwelijke universiteitsatleten. De NCAA en de National Athletic Trainers 'Association hebben een letselbewakingssysteem dat letselrapporten van trainers verzamelt. Het is in gebruik sinds 1988. Tot en met 2004 waren er 200.000 letselrapporten - ingediend bij een atleet die een dag of meer van training of competitie mist - wat neerkomt op ongeveer 12.500 blessures per jaar. Dat aantal is in de loop van de jaren relatief consistent geweest. Het National Center for Catastrofic Sports Injury Research in North Carolina houdt statistieken bij over sportletsels bij sporters sinds 1982. Beide organisaties streven ernaar het aantal blessures in schoolsporten te verminderen.
Letselstatistieken
Het nationale surveillancesysteem verdeelt de letselstatistieken naar sport, type en jaar. Hoewel collegehonkbal bijvoorbeeld relatief weinig blessures heeft, is 25 procent hiervan ernstig of ernstig, gedefinieerd als blessures die voorkomen dat spelers ten minste 10 dagen oefenen of strijden. Sliding is goed voor 13 procent van de recente blessures en de impact van een geslagen bal is goed voor 10 procent van de blessures. De trainersorganisatie beveelt break-away bases aan om het glijdende letsel te verminderen.
Mannelijke atleten
Hersenschudding op alle niveaus van het voetbal is een enorm probleem vanaf 2011, met een groeiend aantal gepensioneerde professionele voetballers die lijden aan dementie na herhaalde hersenschuddingen tijdens hun speeldagen. Onder universiteitsvoetballers had 34 procent één hersenschudding en 30 procent twee of meer hersenschuddingen. Zoals de University of Pittsburgh Department of Neurological Surgery meldt, zou je kunnen sterven als je een tweede hersenschudding hebt, zelfs een minder belangrijke, kort na de eerste hersenschudding. Een totaal van 26 sterfgevallen, meest voorkomende sinds 2000, worden toegeschreven aan "tweede impactsyndroom". De neurologische effecten van hersenschudding bij universiteitsatleten kunnen ook leiden tot leerstoornissen en ernstige geheugenstoornissen. Er is ook een lagere, maar significante incidentie van hersenschuddingen in het voetbal.
Vrouwelijke atleten
Vrouwelijke universiteitsatleten lijden aan tot vijf keer zoveel ACL - anterieure kruisband - verwondingen als mannelijke atleten. ACL verwondt bedevil vrouwen basketbal, voetbal en softbal spelers, onder anderen. Zoals een artikel in 'The New York Times' uitlegt, zijn er anatomische, biomechanische en hormonale redenen waarom vrouwen zo kwetsbaar zijn voor ACL-tranen. Trainers leren spelers landen en knippen op manieren die het aantal verwondingen kunnen verminderen.
De gevaarlijkste sporten
Terwijl andere sporten, zoals ijshockey en lacrosse, spectaculaire lichaam-tot-lichaamcontacten en botsingen tijdens het spelen hebben, heeft voetbal nog steeds het hoogste letselpercentage met 36 blessures per 1000 mannelijke atleten. Naast het hoge aantal botsingen in het voetbal, heeft het ook het hoogste aantal knie- en enkelblessures.
Cheerleading is veruit de gevaarlijkste sport voor vrouwelijke atleten. Het National Center for Catastrophic Sports Injury Research ontdekte dat cheerleading verantwoordelijk was voor 70,5 procent van catastrofale verwondingen - dodelijk, invaliderend of ernstig - geleden door universiteitsatleten. De hoogvliegende routines creëren unieke risico's voor cheerleaders.
