Wanneer een laboratorium uw leptine-waarden meet, spelen verschillende factoren een rol bij de manier waarop uw arts de resultaten zal interpreteren. Uw leeftijd, geslacht en gewicht zijn bijvoorbeeld allemaal bepalend voor wat een normaal leptine-niveau voor u is. Bovendien is leptine pas sinds 1994 actief in het onderzoek. Naarmate het wetenschappelijk onderzoek voortgaat, kunnen de referentiewaarden voor wat normaal, hoog of laag binnen deze lagen is, veranderen. Bovendien, hoewel je misschien denkt dat het hebben van hoge leptine-resultaten een goede zaak is, is het voor velen het tegenovergestelde.
leptine
Leptine komt van een Grieks woord dat dun betekent. Bekend als het 'tevredenheidshormoon', het werkt voornamelijk als regulator van de totale energiereserves van uw lichaam. Dat wil zeggen, het is de belangrijkste speler als je voelt dat je genoeg hebt gegeten omdat leptine zich heeft gebonden aan receptoren in de regio van je hersenen die verantwoordelijk zijn voor eetlust en honger. Leptine detecteert echter ook veranderingen in de hoeveelheid energie die u hebt opgeslagen en kan ook de hoeveelheid calorieën die uw lichaam verbrandt verhogen om uw gewicht binnen een kleine reeks kilo's te houden. Het grootste deel van de leptine in uw lichaam komt van uw vetcellen, die het hormoon afgeven terwijl u slaapt. Er komt echter een kleine hoeveelheid leptine vrij uit maagweefsel en er zijn ook leptinereceptoren in uw darm.
Leptin-resultaten
Leptine wordt gemeten via een speciale bloedtest. Talrijke onderzoeken naar onderzoek die zijn uitgevoerd sinds de ontdekking van leptine in 1994 hebben een aantal referentiebereiken opgeleverd voor normale, hoge en lage leptine-resultaten. De belangrijkste waarschuwing is uw lichaamsvet. Leptine komt voornamelijk van vetcellen en hoe meer vet in de cellen, hoe meer leptine vrijkomt. Bovendien zijn de referentiebereiken voor kinderen in hoge mate afhankelijk van hun niveau van seksuele volwassenheid, en niveaus worden uitgedrukt in hun "Tanner" -fase, die varieert van prepubescence tot de ontwikkeling van genitaliën tot volwassenheid.
Referentiebereiken voor jongens en meisjes
Meisjes in Tanner-stadia 1 en 2 hebben een geregistreerd leptine-bereik van 0,22 tot 145 mcg / L. Dit bereik omvat prepubescente meisjes met een body mass index, of BMI, van 11 tot 37, wat overeenkomt met aanzienlijk ondergewicht voor obesitas. De middelste 50 procent van de meisjes in normale BMI-waarden van 19 tot 25 heeft leptine-spiegels tussen 4,87 en 21,8 mcg / L. Jongens in deze fasen hebben een totaal bereik van 0,08 tot 144 mcg / L. De middelste 50 procent gaat van 2,5 tot 12,7 mcg / L. Voor Tanner-etappes 3 en 4 is het totale bereik van meisjes 0,32 tot 148 mcg / L en de middelste reeksen tussen 14,79 en 19,7 mcg / L. Het totale bereik van jongens is 0,06 tot 134 mcg / L, en het gemiddelde ligt tussen 0,92 en 3,18 mcg / L.
Referentiebereiken voor volwassenen
In stadium 5 varieert de totale leptine van jonge vrouwen van 0,50 tot 137, met het middelste bereik tussen 4,48 en 11 mcg / L. Voor jonge mannen is een totaalbereik van 0,03 tot 50,3 vastgelegd met de middelste waarden tussen 0,51 en 1,22 mcg / L. Volwassen vrouwen van 20 tot 80 hebben een leptine-bereik van 0,46 tot 149 mcg / L. Het middelste bereik voor BMI's tussen 19 en 25 is 4,94 en 11,9 mcg / L. Voor mannen ligt het totaal tussen 0,03 en 136 mcg / L, met de middelste 50 procent tussen 0,85 en 3,18 mcg / L.
Tijdgevoeligheid en andere factoren
Naast je lichaamsvet, zijn je leptine-resultaten zeer gevoelig voor de tijd dat je de test doet. Leptin volgt enigszins een circadiaans patroon, met een piekexpressie rond 2 a.m. Volgens Mediagnost, een van de belangrijkste fabrikanten van leptine-testkits, biedt een enkele meting in de ochtend of de vroege namiddag een "informatieve" aflezing. Zoals kan worden afgeleid uit referentiebereiken, speelt geslacht ook een grote rol in wat wordt beschouwd als een hoog leptine-resultaat. Het leptine-gehalte van vrouwen is over het algemeen hoger dan het niveau van mannen, en speelt ook de leeftijd van kinderen een rol.
Leptine weerstand
Het feit dat mensen met obesitas meer leptine hebben dan dunne mensen suggereren dat obesitas een weerstand tegen leptine veroorzaakt. Dit betekent dat het hormoon de receptoren in je hersenen niet kan bereiken om je eetlust terug te draaien en je calorie-verbranding te upgraden, of er is een probleem met hoe je hersenen reageren op leptine. Bovendien, terwijl u ouder wordt, zult u minder leptine-receptoren hebben, waardoor u snel aankomt.
