Antilichamen, ook bekend als immunoglobulinen (Ig), zijn een vorm van proteïne. Het lichaam produceert antilichamen wanneer antigenen, die stoffen zijn die schade kunnen veroorzaken, aanwezig zijn. Parasieten, bacteriën, kankercellen en virussen zijn voorbeelden van antigenen.
Volgens Medline Plus leiden auto-immuunziekten, wanneer het immuunsysteem per ongeluk lichaamsspiertjes aantast en vernietigt, ook tot de productie van antilichamen. De vier soorten antilichamen, IgA, IgG, IgM en IgE, hebben allemaal specifieke functies om antigenen in het lichaam te bestrijden.
IgA
IgA-antilichamen beschermen de oppervlakken van het lichaam die gevoelig zijn voor vreemde stoffen. Ze bevinden zich in gebieden zoals in de neus, ogen, oren, spijsverteringskanalen, tranen, speeksel en bloed. IgA-antilichamen zijn ook aanwezig in moedermelk, waar ze worden doorgegeven aan baby's om hun immuunsysteem te helpen versterken. Tien tot vijftien procent van de antilichamen in het lichaam zijn IgA.
IgG
Alle lichaamsvloeistoffen bevatten het IgG-antilichaam. Tussen de 75 en 80 procent van de antilichamen in het lichaam is IgG, maar ze zijn het kleinst. Ze zijn van vitaal belang bij het afweren van zowel bacteriële als virale infecties. IgG-antilichamen zijn de enige antilichamen die bij zwangere vrouwen door de placenta kunnen gaan om de foetus te beschermen.
IgM
IgM-antilichamen zijn het grootste antilichaam, goed voor 5 tot 10 procent antilichamen. Ze worden aangetroffen in de lymfevloeistof en in het bloed. IgM-antilichamen vormen de eerste verdedigingslinie wanneer een infectie wordt gedetecteerd. Ze helpen het immuunsysteem te stimuleren om vreemde stoffen te bestrijden.
IgE
IgE-antistoffen activeren het lichaam om te reageren op vreemde stoffen zoals stuifmeel, sporen, huidschilfers van huisdieren en schimmels. Ze zijn aanwezig in de longen, huid en slijmvliezen. IgE-niveaus zijn meestal hoog bij mensen met allergieën. Ze kunnen ook aanwezig zijn als er allergische reacties zijn op medicijnen en melk.
