Bijwerkingen, die het best worden beschouwd als ongewenste effecten van een medische therapie die optreedt samen met de gewenste behandeling, treden vaak op na een verdoving. Afwijkend van een complicatie, die schade of risico voor de patiënt impliceert, veroorzaken bijwerkingen na anesthesie overlast en ongemak, maar meestal geen schade.
Misselijkheid en overgeven
Misselijkheid en braken omvatten de meest bekende bijwerkingen van het anestheticum. Tot 30 procent van de patiënten ervaart ten minste misselijkheid. Dit cijfer springt naar 70 procent bij patiënten waarvan bekend is dat ze een hoog risico lopen, volgens het artikel "Consensusrichtlijnen voor het beheren van postoperatieve misselijkheid en braken", gepubliceerd in het tijdschrift Anesthesia and Analgesia in 2003. Patiëntrisicofactoren zijn vrouwelijk geslacht, niet-roken status, een voorgeschiedenis van reisziekte en voorafgaande misselijkheid of braken met anesthesie. Bepaalde soorten chirurgie hebben ook verschillende risico's op misselijkheid. Het risico neemt bijvoorbeeld toe met intra-abdominale chirurgie in vergelijking met operaties aan de ledematen. Borst-, hersen-, oog- en oorchirurgie verhogen ook deze bijwerking. Langere operaties brengen ook meer risico op misselijkheid en braken tijdens de postoperatieve periode met zich mee. Het is niet verrassend dat sommige soorten anesthesie meer misselijkheid veroorzaken dan andere. Algemene anesthesie met behulp van opioïde medicatie en gas leidt tot meer problemen dan lokale anesthesie of zenuwblokkades.
Keelpijn
De meeste gevallen van een postoperatieve keelpijn zijn het gevolg van de ademhalingsbuis in de luchtpijp, tussen de stembanden, tijdens een algemene verdoving. Hoewel zorgvuldig gepositioneerd, kan zere keel nog steeds het gevolg zijn van de gevoelige aard van de luchtpijp. Zelfs zonder een ademhalingsslang produceren de zuurstof- en anesthesiegassen een uitdrogingseffect dat de slijmvliezen van de keel irriteert. Zuigtabletten en ijs verlichten de symptomen van de zere keel, die vanzelf oplost in een paar dagen.
Shivering
Rillend en schuddende zorgde ongeveer 40 procent van de patiënten na een verdoving, volgens 'Miller's Anesthesia, 7th edition'. Intuïtief is warmteverlies tijdens de operatie verantwoordelijk voor een groot aantal van deze gevallen. Maar omdat patiënten met een normale lichaamstemperatuur soms ook rillen, lijken andere eigenschappen van het verdovingsmiddel ook een rol te spelen. Opwarmen met dekens met geforceerde lucht en warme IV-vloeistoffen behandelen personen met een lagere lichaamstemperatuur. Geneesmiddelen zoals het narcotische meperidine, door middel van een slecht begrepen mechanisme, lossen rillingen effectief op in niet-thermogene rillingen, wat niet het type is van lage temperatuur.
Spierpijn
Pijn en spierpijn zijn goed voor een andere groep bijwerkingen na de anesthesie. Een van de medicijnen die worden gebruikt tijdens anesthesie, succinylcholine, zorgt ervoor dat de spieren samentrekken en vervolgens ontspannen, wat kan resulteren in spierpijn. Algemene pijn komt ook voort uit stil liggen op de operatietafel. In tegenstelling tot natuurlijke slaap kan het lichaam tijdens het bewusteloos zijn van het verdovingsmiddel niet in positie veranderen. Langdurig in dezelfde houding zitten zorgt ervoor dat spieren en gewrichten stijf en pijnlijk worden. Bovendien zorgt het vlakke en stijve ontwerp van de operatietafels voor chirurgische toegang en geen comfort, wat verder bijdraagt aan algemene pijn in het lichaam na een operatie.
