Lopende verwondingen zijn een inherent onderdeel van de sport. Volgens Van Mechelen in "Running Injuries: A Review of the Epidemiological Literature" ondervindt 37 tot 56 procent van alle lopers een jaarlijkse blessure. Verwondingen aan de peroneale pezen zijn veelvoorkomende loopblessures die laterale of buitenste enkelklachten en instabiliteit veroorzaken. Door de anatomie en functie van de peroneale pezen te begrijpen, evenals de aard van de verwondingen aan die pezen, hebben lopers het gereedschap om te herstellen en terug te keren naar hun sport.
Anatomie en functie
In "Peroneal Tendinopathy" stelt de gezondheidsbibliotheek dat de peroneus longus en peroneus brevis twee lange, dunne spieren zijn die het laterale deel van het onderbeen vormen. Deze twee spieren reizen door het laterale been en achter de malleolus, het benige uitsteeksel van de laterale enkel en steken in twee verschillende voetgraten in als pezen. De peronealen functioneren als voet- en enkelstabilisatoren, volgens FeetMD.com in "Peroneal Tendon Injury", waarbij de mediaal-naar-laterale of zij-aan-zij beweging van de enkel tijdens het staan, lopen en rennen wordt geregeld.
Peroneale peesblessures en hun oorzaken
In 'Peroneal Tendon Dislocation' geeft het 'Wheeles' Textbook of Orthopaedics 'aan dat peroneale peesverwondingen bij hardlopers in twee categorieën zijn verdeeld. Acuut letsel wordt veroorzaakt door een enkele, krachtige gebeurtenis waarbij de enkel wordt omgekeerd of naar buiten wordt gerold, onder zware belasting. Dit kan bijvoorbeeld gebeuren wanneer een hardloper op een ongelijk oppervlak landt en de enkel hard naar buiten rolt. Perluxale peersubluxaties of dislocaties en tranen zijn de typische resultaten van deze acute gebeurtenissen.
Het tweede type peroneale peesverwonding is dat van de chronische soort, zegt de Health Library, wanneer de voet herhaaldelijk, maar niet ernstig, onder lichte belasting wordt omgekeerd. Een hardloper kan in de loop van de tijd een peroneale peesblessure ontwikkelen als, als gevolg van een biomechanische afwijking, zijn voet slechts een beetje in elke standfase van hardlopen inverteert. Peroneale tendinitis, of een ontsteking van de peroneale pezen, is vaak het gevolg van deze herhaalde stress.
symptomen
Lopers die hebben ontwricht of gescheurd pezen of hebben ontwikkeld tendinitis in de peroneale pezen rapporteren een verscheidenheid van laterale enkel symptomen. Sommige hardlopers klagen over enkelpijn, zwelling, roodheid en gevoeligheid rond de achterkant van de malleolus. Anderen rapporteren een snauwend geluid en gevoel in de laterale enkel. Weer anderen identificeren een gevoel van instabiliteit, alsof ze niet in staat zijn om de manier te beheersen waarop de voet raakt of de manier waarop ze de voet van de grond duwen tijdens de standfase van hardlopen.
Eerste letselbehandeling
Beroepsbeoefenaren in de gezondheidszorg die een peroneale peesverwonding hebben gediagnosticeerd, gebruiken een reeks behandelingen om hardlopers weer op hun loopschoenen te krijgen. Om deze verwonding in zijn acute fase te behandelen, kunnen artsen en fysiotherapeuten voorschrijven van rust, ijsvorming en de immobilisatie van de peronealen via een air cast, brace of tape. Afhankelijk van het type letsel, kunnen sommige beroepsbeoefenaren in de gezondheidszorg ook een niet-steroïde anti-inflammatoire medicatie voorschrijven. Door deze eerste fase van de blessurebehandeling, zeggen FeetMD.com, proberen professionals in de gezondheidszorg de pijn, zwelling en onjuiste beweging van de peroneale pezen te verminderen.
Keer terug naar hardlopen
Zodra een peroneale verwonding op de herstelweg is, herstellen zorgverleners de normale peroneus longus en peroneus brevis spier / peesbeweging en kracht door massage, rekken en versterkende oefeningen, stelt "Wheeles 'Textbook of Orthopedics." Op dit moment zullen beroepsbeoefenaren in de gezondheidszorg agenten wellicht voorzien van een aangepast loopschema dat voorziet in een methodische terugkeer naar een normaal trainingsregime.
