Het pigment dat verantwoordelijk is voor het geven van hun roze tot rode kleur aan zeevruchten en schaaldieren, astaxanthine fungeert als een krachtige antioxidant. Het behoort tot de carotenoïde voedingsstoffenfamilie - dezelfde die bètacaroteen bevat, een bron van vitamine A. Astaxanthine is geen essentiële voedingsstof, maar het kan uw gezondheid ten goede komen. Je vindt het in verschillende voedingsmiddelen, voornamelijk van mariene oorsprong, waaronder zeevruchten, microalgen en gist.
Microalgen en gist
De meest krachtige van nature voorkomende bron van astaxanthine kan Haematococcus pluvialis zijn, een zeer kleine algen of microalgen, aangetroffen in mariene milieus. Hoewel mensen het niet op zichzelf consumeren, komen er veel hooggedoseerde supplementen uit deze microalgen. Een gist, Phaffia rhodozyma, genereert ook aanzienlijke hoeveelheden astaxanthine en wordt gebruikt om supplementen aan te maken.
Zalm
Zalm is een krachtige voedselbron van astaxanthine, met een inhoud van 4 tot 40 milligram per kilogram. De hoogste concentraties zijn te vinden in Pacifische zalm, ten opzichte van Atlantische zalm. Vissen die zich in het wild hebben ontwikkeld, kunnen ook hogere concentraties hebben dan hun gekweekte tegenhangers.
Andere zeevruchten
Over het algemeen kunnen zeevruchten met een rode tot roze tint rauw of gekookt een bron van astaxanthine zijn. Bijvoorbeeld, hoewel garnalen een grijsblauwe kleur hebben als ze rauw zijn, worden ze tijdens het koken overdreven roze. Enkele mogelijke bronnen van astaxanthine zijn forel, krill, kreeft, krabben, garnalen en rivierkreeften.
Factoren die astaxanthine-inhoud kunnen beïnvloeden
Astaxanthine is, net als veel andere verbindingen in voedsel, gevoelig voor omgevingsstress. Langdurige blootstelling aan lucht en licht kan de astaxanthineconcentratie verlagen, evenals contact met warmte. Opslag in luchtdichte containers op donkere plaatsen en het minimaliseren van de kooktijd kan astaxanthine-afbraak in voedsel helpen verminderen.
