Hoewel eenoudergezinnen nu gewoon zijn in de Verenigde Staten, zijn er nog steeds enkele stigma's verbonden aan hen. In een gezin waar slechts één ouder voor een kind of meerdere kinderen zorgt, is er meer druk op de ouder om een aanvaardbaar evenwicht te vinden tussen financiële en opvoedingsverplichtingen. Afhankelijk van de omstandigheden rondom deze huishoudens leidt de onbalans soms tot onvoldoende ouderschap en sociale problemen voor de kinderen en ouders.
Scheiden
Alleenstaande ouders die een scheiding hebben doorgemaakt, moeten hun leven aanpassen om rekening te houden met de waarschijnlijke inkomensdaling, verandering in huisvesting of buurt en vermindering van de beschikbare tijd om met kinderen door te brengen. In tegenstelling tot alleenstaande ouderouders zijn scheidingen gewoonlijk niet gewoon om aan de dagelijkse behoeften te voldoen, wat vaak voor verwarring zorgt bij zowel ouders als kinderen. Het is ook gebruikelijk dat pas gescheiden ouders hun gebruik van drugs of alcohol vergroten, wat kan leiden tot criminaliteit, een onstabiele omgeving voor kinderen en juridische problemen.
delinquentie
Kinderen van eenoudergezinnen zijn vaker betrokken bij delinquent activiteiten dan die in tweeoudergezinnen. Omdat de ouder een of meer banen voor het gezin heeft, hebben jongeren meer kans om zonder toezicht te zijn en om zich schuldig te maken aan delinquent gedrag, zoals alcohol- en drugsgebruik, geweld, spijbelen en vermogenscriminaliteit. Onderzoek gepubliceerd in het "Journal of Research on Adolescence" van Cynthia Harper heeft aangetoond dat adolescente mannen die leven in huishoudens die geen vader zijn, meer risico lopen op delinquentie en opsluiting van jongeren dan kinderen in vader-moederhuishoudens.
Laag inkomen
Huishoudens met slechts één werkende ouder bevinden zich meestal in een lagere inkomensklasse dan die met twee loontrekkenden. Gezinnen die in armoede leven of net boven armoedegrens leven, hebben minder middelen beschikbaar om een gezond milieu voor kinderen te bevorderen. Gezinnen met lage inkomens wonen daarom in minder wenselijke buurten dan hogere inkomens. Deze woonarrangementen worden vaak gekenmerkt door geweld, vermogenscriminaliteit en minder onderwijskansen. Kinderen uit gezinnen met een laag inkomen zullen ook eerder stoppen met school als ze oud genoeg worden om een voltijdbaan te krijgen en financieel bij te dragen aan het gezin.
Andere factoren
Er zijn nog andere factoren die bijdragen aan de sociale problemen die voorkomen bij eenoudergezinnen. Wanneer een ouder is opgesloten, bijvoorbeeld, blijven de overblijvende ouder en kinderen zich aanpassen aan de veranderingen die verband houden met de gevangenistijd, waaronder sociale uitsluiting, lagere inkomsten, gevangenisbezoek en algemene verwarring. Wanneer een alleenstaande ouder of beide ouders zijn opgesloten, worden kinderen geplaatst bij familieleden of pleeggezinnen, waardoor het leven nog onstabieler wordt. Kinderverwaarlozing komt ook vaker voor als er maar één ouder in huis aanwezig is. Dit draagt bij tot emotionele en psychologische problemen bij kinderen in de adolescentie en volwassenheid.
