Het typische menselijke skelet bestaat uit 206 botten bij volwassenen. Meer botten zijn aanwezig bij de geboorte, die geleidelijk samensmelten als het lichaam volwassen wordt. Het skelet is verdeeld in twee delen. Het axiale skelet omvat de botten van de schedel, het gezicht en de wervelkolom samen met de ribben en het borstbeen. Het appendiculair skelet omvat de beenderen van de armen, handen, benen, voeten en bekken, evenals de sleutelbeenderen en schouderbladen. Het skelet dient verschillende vitale functies.
1. Vorm
Het skelet geeft het lichaam zijn vorm, die verandert met de groei. Naast het bepalen van kenmerken zoals de hoogte en de grootte van de handen en voeten, maakt een stabiele lichaamsvorm essentiële functies mogelijk. Een stabiele ribbenkast en rug zorgen ervoor dat de longen volledig op kunnen blazen tijdens het ademen. Aandoeningen zoals osteoporose van de wervelkolom en gebroken ribben kunnen de vorm van de borstkas veranderen en deze vitale lichaamsfunctie verstoren.
2. Ondersteuning
Samen met het spierstelsel biedt het skelet steun aan het lichaam en houdt het de interne organen op hun juiste plaats. De sterke botten van de wervelkolom, bekken en benen zorgen ervoor dat mensen rechtop kunnen staan en het gewicht van het hele lichaam ondersteunen. Lichaamsholten - holle ruimten omlijst door het skelet - houden de interne organen vast. De schedel houdt bijvoorbeeld de hersenen vast, de borstholte herbergt het hart en de longen en de buikholte omhult de organen van het spijsverterings-, urinaire en interne voortplantingsstelsel.
3. Beweging
De skeletale botten worden bij elkaar gehouden door ligamenten en pezen verbinden de spieren met de botten van het skelet. De spieren en het skelet werken samen als het bewegingsapparaat, dat beweging van het lichaam en stabiliteit mogelijk maakt. Wanneer spieren samentrekken, trekken ze de botten van het skelet aan om beweging te maken of de botten in een stabiele positie te houden.
De vorm van de botten en hoe ze bij elkaar passen bij de gewrichten maakt verschillende soorten bewegingen mogelijk. Bijvoorbeeld, de beenbotten komen samen bij de knie om een scharniergewricht te vormen dat de knie in staat stelt om heen en weer te buigen. De verbindingsdelen van de botten van de heup en de schouder hebben een veel verschillende vorm en vormen kogelgewrichten die beweging in meerdere richtingen mogelijk maken.
4. Bescherming
Het skelet beschermt de inwendige organen tegen beschadiging door ze te omringen met botten. Bot is levend weefsel dat hard en sterk is, maar toch enigszins flexibel om te breken. De kracht van bot komt van het mineraalgehalte, dat voornamelijk calcium en fosfor is.
De flexibiliteit is te wijten aan een stof genaamd collageen. De combinatie van sterkte en flexibiliteit geeft het skelet de capaciteit om de impact van slagen op het lichaam te absorberen zonder te breken. Voorbeelden van belangrijke beschermende botten van het skelet zijn de schedel, wervelkolom en ribbenkast, die de hersenen, het ruggenmerg en het hart en de longen beschermen.
5. Bloedcelproductie
Grotere botten bevatten beenmerg, een sponsachtig weefsel in de botten. Er zijn twee hoofdsoorten merg, rood en geel. Rood merg is verantwoordelijk voor de productie van alle rode bloedcellen van het lichaam en veel van zijn witte bloedcellen. Rode bloedcellen worden geproduceerd met een gemiddelde snelheid van ongeveer 200 miljoen per dag. Deze cellen dragen levensondersteunende zuurstof naar de lichaamsweefsels.
Bij volwassenen wordt roodmerg voornamelijk aangetroffen in het borstbeen, de heupen, de ribben, de schedel, de wervelkolombeenderen en aan het einde van de lange botten van de armen en benen. Verschillende soorten witte bloedcellen, die het lichaam beschermen tegen infecties, worden ook geproduceerd in rood beenmerg. Geel beenmerg bevat primaire vetcellen, maar kan in rood merg veranderen als het lichaam de productie van bloedcellen moet verhogen, bijvoorbeeld als de bloedarmoede zich ontwikkelt.
Recensie door: Tina M. St. John, M.D.
