Het Stroop-effect is vernoemd naar John Stroop, die zijn studie publiceerde waarin dit effect in 1935 werd beschreven in het "Journal of Experimental Psychology." In zijn test wordt het onderwerp gepresenteerd met gerandomiseerde kleurnamen zoals blauw, rood en groen die in gekleurde inkt. De taak van het onderwerp is om een naam te geven aan de kleur waarin de woorden worden afgedrukt, terwijl de verbale inhoud ervan wordt genegeerd. Het is aangetoond dat wanneer de naam van een kleur wordt afgedrukt in een kleur die niet overeenkomt met de naam, het veel langer duurt voordat de onderwerpen het woord een naam geven en de onderwerpen meer fouten maken dan wanneer de kleur van de inkt overeenkomt met de naam de kleur. De Stroop-test meet selectieve aandacht en hoe gemakkelijk iemand een gebruikelijke reactie, zoals lezen, kan onderdrukken ten gunste van een minder bekende taak, zoals het benoemen van de kleur.
Anterior Cingulate Cortex
Beeldvormingsmethoden zoals MRI en PET hebben aangetoond dat de Stroop-test ervoor zorgt dat de frontale kwab van de patiënt tijdens de taak wordt geactiveerd. Hoofdzakelijk worden twee verschillende gebieden in de frontale kwab geactiveerd. Dit zijn de anterieure cingulate cortex, of ACC, en de dorsolaterale prefrontale cortex, of DLPFC. Beide gebieden zijn verantwoordelijk voor conflictbewaking en -oplossing. Wanneer er concurrerende informatie is, wordt ACC gebruikt om een passend antwoord te selecteren en aandachtsbronnen toe te wijzen. Dit is bijvoorbeeld aangetoond door G. Bush en collega's, die hun studie in 1998 publiceerden in het tijdschrift "Human Brain Mapping". De onderwerpen van deze studie waren het uitvoeren van de Stroop-taak terwijl hun hersenactiviteit werd gemeten met een MRI-scanner. Er werd ontdekt dat er tijdens de taak een aanzienlijke activiteit plaatsvond in het ACC-gebied. Interessant is dat, toen de onderwerpen leerden om de taak beter te doen, de activiteit in dit gebied afnam.
Linker Dorsolaterale Prefrontale Cortex
Een ander gebied waarvan is aangetoond dat het cruciaal is voor de Stroop-taak, is de dorsolaterale prefrontale cortex of DLPFC. Dit gebied vergroot de aandacht voor taakrelevante informatie, zodat toekomstige conflicten kunnen worden vermeden. Interessant is dat links en rechts van de DLPFC verschillende functies lijken te hebben. MA Vanderhasselt van de Universiteit van Gent, België, beoordeelde artikelen over DLPFC en de Stroop-taak en publiceerde de bevindingen in het tijdschrift "Psychonomic Bulletin & Review" in 2009. De auteurs concludeerden dat de uitdagende taken en gecompliceerde instructies volgens de meeste studies de linker DLPFC-activering veroorzaakten bij de onderwerpen terwijl ze Stroop-taken aan het uitvoeren waren. De auteurs stelden dat de linker DLPFC-activering verband hield met de verwachtingen van de deelnemers met betrekking tot de tegenstrijdige aard van het komende proces, en niet zozeer met het conflict zelf.
Juiste Dorsolaterale Prefrontale Cortex
De juiste DLPFC lijkt daarentegen gericht op het verminderen van aandachtsconflicten. Het is typisch voor dit gebied om geactiveerd te worden na een conflict. De juiste DLPFC heeft tot doel het effect van alle irrelevante informatie over taakprestaties te verminderen, zoals Vanderhasselt aangeeft. Het lijkt erop dat de juiste DLPFC-activering meer is voor algemene taken dan de linker DLPFC. Bijvoorbeeld, in hun bloedstromingsstudie gepubliceerd in het "Neuroimage" tijdschrift in 1997, S.F. Taylor en collega's van de universiteit van Michigan verklaarden dat de activering in de linker DLPFC een meer specifieke verwerking van de Stroop-taak weerspiegelde, terwijl de juiste DLPFC-activering meer aspecifiek was.
