Er was een tijd in mijn leven dat ik mezelf meerdere keren per dag zou wegen. Elke helft van een pond verloren of gewonnen was ofwel een grote overwinning of een show-stop tragedie, respectievelijk. Ik was geobsedeerd.
Hoewel ik uiteindelijk een behandeling kreeg voor de eetstoornis die aan deze constante behoefte zorgde om te weten hoeveel ik woog, bleef mijn relatie met de weegschaal een ongezonde.
Toen werd ik zwanger. Vóór mijn zwangerschap had mijn lichaam mijn "gelukkige gewicht" bereikt, maar tegen het einde van mijn zwangerschap had ik 35 pond opgedaan, wat me, hoewel redelijk gemiddeld, op mijn zwaarste gewicht ooit (want hallo, een ander mens het zijn groeide in mij).
Maar ik zag alleen dat aantal. Ondanks mijn uiterste best om gedurende mijn zwangerschap gedurende negen maanden niet naar de schaal te kijken, kreeg mijn nieuwsgierigheid de beste van mij en moest ik bij mijn laatste prenatale check-up een kijkje nemen in mijn medische grafiek. Dus nadat ik mijn baby had (en nadat ik natuurlijk door mijn arts was vrijgemaakt om te sporten), wilde ik mijn babygewicht verliezen. Ik begon de STRONGER workouts en keek naar wat ik at.
Ik heb echter nooit mijn prepregnancy-gewicht bereikt (voor zover ik weet). Maar wat ik wel heb bereikt, was mijn maatpakbroek. Toen herinnerde ik me iets wat personal trainer Holly Perkins had gezegd op een Women's Strength Nation-conferentie die ik had bijgewoond:
"Stel je voor hoe je ideale lichaam eruit ziet - je maat, vorm, enz. - en je ideale gewicht. Maar wat als u op de weegschaal bent gekomen met uw 'perfecte lichaam' en meer dan vijf kilo meer woog dan uw ideale gewicht? Hoeveel zou dat uitmaken? Als je keek zoals je echt wilde, zou je dan zoveel willen weten over wat het nummer op de schaal zei? "
Dat was mijn aha-moment: schroef de weegschaal! Ik was sterker dan ik ooit was geweest en eigenlijk de maat die ik wilde zijn, ongeacht wat de schaal zei.
5 dingen die ik heb geleerd door mijn schaal te dijken
Na dit gloeilampmoment - deels door keuze en deels door omstandigheden - stopte ik mezelf te wegen. Ik ben zelfs niet binnen drie maanden op een schaal gestapt. Het lijkt misschien niet zo lang, maar voor iemand die dagelijks afwegingen had, is dat een grote overwinning. En het is absoluut meer feestelijk dan een half pond watergewichtsverlies.
Dit is wat ik heb geleerd (en ben nog steeds bezig met leren).
1. Mijn gewicht vertelt slechts een deel van het verhaal.
Wat is mijn gewicht eigenlijk? Om alle wetenschappelijke te krijgen, is het een getal dat de relatie van mijn lichaam tot de zwaartekracht van de aarde kwantificeert. En toch liet ik dit aantal zoveel van mijn gedachten en gevoelens over mijn lichaam beheersen.
Dit is wat mijn gewicht niet kan vertellen: hoeveel spieren ik heb versus hoeveel vet ik heb. Je hebt misschien gehoord dat 'spieren zwaarder wegen dan vet', maar dat klopt niet helemaal, want een pond is een pond is een pond. Een meer accurate uitspraak zou zijn dat spieren dichter zijn dan vet, dus neemt het pond spieren minder ruimte in dan vet dat hetzelfde gewicht weegt.
Dat is de reden waarom twee verschillende mensen exact hetzelfde bedrag kunnen wegen, maar er compleet anders uitzien (er is uiteraard ook een hoogte om rekening mee te houden). En dat is ook waarom u maanden kunt trainen en toch hetzelfde gewicht hebt.
Ik zie dit veel in onze SIMPLEASLIFE.COM Challenge Facebook-groep. Mensen willen weten waarom ze het nummer op de schaalverlaging niet zien. Wat veel van hen niet realiseren is dat je nog steeds kleiner kunt worden zonder af te vallen. Daarom zijn voortgangsfoto's geweldig als u op zoek bent naar fysieke wijzigingen.
2. Ik ben niet het nummer op de schaal.
Dit is wat mijn gewicht je niet meer kan vertellen: hoe gelukkig ik me voel als ik aan het trainen ben, hoeveel energie ik heb om met mijn dochter te spelen of hoe goed ik ben in mijn werk. Het kan je niets van dat vertellen.
Maar ik kan het je vertellen, want ik ben meer dan een nummer op de schaal. Het heeft me jaren gekost om dat volledig te geloven. Ik ben een mens met een volledig menselijk lichaam dat bestaat uit vlees en botten en organen en spieren. Soms weeg ik 125, soms weeg ik 135. Maar dat verandert niets aan wie ik ben als een moeder, een partner, een vriend of een mens.
3. De schaal was niet het probleem; mijn perceptie was.
Ik schrijf niets van dit alles om je ervan te overtuigen dat schalen slecht zijn en je moet ze meteen weggooien en nooit meer aan je gewicht denken. Er zijn tal van situaties waarin afvallen nodig is. Als je te veel overtollig vet bij je hebt, kun je een hoger risico lopen op veel chronische gezondheidsproblemen.
Dus als je de weegschaal gebruikt om je verantwoordelijk te houden, bravo! Maar als je bent zoals ik was, en je relatie met de schaal is giftig, is het tijd om opnieuw te evalueren.
Ik vroeg dit aan SIMPLEASLIFE.COM-schrijver Kate Cummins, Psy.D., een gediplomeerd klinisch psycholoog, en zij zei: "Het beste voor dit soort gedrag is volledig los te laten. Zeg tegen jezelf: "Ik erken dat het nummer op de weegschaal me stoort en ik voel me zelfverzekerd en mooi, ongeacht een nummer op een schaal." Maak de keuze met je bewuste gedachten om niet op de weegschaal te staan, stop het in een kamer in je huis waar je niet in gaat of gooi het gewoon weg. "
En ze eindigde met dit juweeltje: "Meer dan wat dan ook, ik zeg al mijn patiënten dat ze zo mooi zijn en het waard om ongelooflijk te voelen, dus alles wat ze ervoor kiezen om ze te laten voelen dat ze 'minder dan' uit het raam worden gegooid in de vorm van gedragsverandering. "Predik!
4. Ik zal waarschijnlijk altijd op zijn minst een beetje nieuwsgierig zijn wat ik weeg.
Oké, ik geef het toe: ik word van tijd tot tijd nieuwsgierig naar wat ik weeg. Het is een tijdje geleden, dus wie weet wat dat nummer is? Ik ben een vrouw die leeft in een samenleving die me vertelt hoe belangrijk ik ben. En daar is mijn gewicht aan gebonden.
Het verschil is nu dat ik die nieuwsgierigheid geen obsessie laat worden. Ik vraag me af of ik meer of minder weeg dan een maand geleden, en laat het dan gaan. Omdat aan het eind van de dag het gewoon niet zo belangrijk is.
5. Mijn worstelingen met het lichaamsbeeld zijn nog niet voorbij.
Volgende bekentenis: ik maak me nog steeds zorgen over het kijken naar een bepaalde manier. Hoewel ik me niet meer druk maak over mijn gewicht, denk ik na over hoe mijn lichaam eruit ziet - veel. Dus het is niet zoals weggooien, de schaal is de sleutel tot geluk. Maar het was echt een goed begin.
Voor mij was het een enorme stap in het liefhebben en accepteren van mijn lichaam zoals het is en voor alle verbazingwekkende dingen die het heeft gedaan en nog steeds doet. Ik kan nog steeds worstelen met mijn zelfperceptie van dag tot dag, maar ik werk er aan. Omdat ik een mens ben. En een work in progress.
Dus als je ook worstelt, ik ben hier om je te vertellen dat het goed is om te worstelen. Het is OK om niet perfect te zijn. En als je hulp nodig hebt, kun je erom vragen.
Wat denk je?
Heb je ooit moeite gehad met je gewicht of lichaamsbeeld? Weeg je jezelf vaak, of ben je gestopt met jezelf wegen zoals ik deed? Wat was je motivatie? Was dit iets voor jou? Omdat ik zoveel als ik graag mijn verhaal deel, ook graag van anderen hoor! Deel uw verhalen met mij in de comments hieronder of op Facebook of Instagram.
